Pamukpınar Köy Enstitüsü’nde okurken, 3. sınıfta iken (1950 yılında) vefat eden ve okulun karşı tarafındaki tepeliğe defnedilen Ömer Uludağ’ın yeğeniyim. Kendisi Gemerek Çepni doğumlu. Bir süredir amcama ait bilgi toplamaya çalışıyorum. 2023 Ağustos sonunda Pamukpınar’ı ve Sivas’ı ziyaret ettim ve amcamın mezarını buldum. ‘Toprağın Sancısı’ kitabının yazarı Sabri Özer ile de tanıştım. Kendisi amcam Ömer Uludağ ile Pamukpınar Köy Enstitüsü’nde bir süre beraber okumuş ve hatta kitabında da bahsediyor. Ömer amcamın dönemine yakın kişileri bulup bilgi almaya çalışıyorum. Kadim Serinözü Beyfendi sanırım 1950 yılında mezun olmuş. Kendisine ulaşmaya çalışıyorum. Acaba bir telefon numarası veya bir eposta adresi var mıdır kendisine ait? Ömer Uludağ’ı tanıyor olabilir. Sercan Ünsal, Yusuf Şahin, Süleyman Özerdem, Ahmet Özerdem ve bir kaç kişi ile daha telefonlaştım.
Kadim Bey’e ulaşmam konusunda yardımcı olabilirseniz çok sevinirim.
Saygılarımla,
Ayşegül Uludağ (0546 630 92 84)
PAMUKPINAR YAZ BULUŞMASI
25.06.2023 Pazar günü saat 08.00 – 17.00 saatleri arasında PAMUKPINAR’da yapılacaktır. Okul kapalı olduğundan, bu yılki proğram piknik yapmak şeklinde olacaktır. Katılacakların buna göre hazırlıklı gelmelerini rica ederiz.
DERNEK YÖNETİMİ
Tüm Sivas Pamukpinar Ogretmen Lisesi mezunlarına sevgi ve saygıylarimi iletiyorum. 1978 mezunuyum 6 yıl yatılı okudum. Malatyaliyim arkadaşlarin cogusunu unuttum.Eğer tanıyan arkadaş olursa irtibata geçebiliriz. Fotoğraf varsa paylaşabilir
Konu : Pamukpınar Yatılı Bölge Orta Okulu Hakkında
Sivas ili Yıldızeli ilçesinde bulunan Pamukpınar, 1942 yılında Köy Enstitüsü olarak açılmış, 1952 yılında Erkek İlköğretmen okulu olmuştur. 1976 yılında Öğretmen lisesine dönüştürülmüştür. 1988 yılında bünyesinde güreş okulu da açılan okulumuz 1990 yılında Anadolu öğretmen lisesine dönüştürülmüştür, 1997 yılına kadar eğitim öğretime bu şekilde devam etmiştir. 1997–1998 eğitim öğretim yılında YİBO olmuştur. 2013 yılından itibaren Yatılı Bölge Orta Okulu olarak eğitim öğretime devam etmiştir.
2022/2023 öğretim yılı başladığında, yeterli sayıda öğrenci bulunmadığı gerekçesiyle, okul kapatılarak eğitim öğretim faaliyetine son verilmiştir.
80 yıl süreyle bölgeye ve ülkeye hizmet veren bu eğitim yuvasından çok sayıda öğretmenler, valiler, kaymakamlar, büyükelçiler, hakimler, savcılar, avukatlar, doktorlar, mühendisler, asker kişiler, dünya şampiyonları, Avrupa şampiyonları, Türkiye şampiyonları, federasyon başkanları, iş insanları, sivil toplum kuruluşları liderleri, milletvekilleri, kısaca hayatın her alanında önder insanlar yetişmiştir.
Ağırlıklı olarak Sivas, Tokat, Erzincan olmak başta olmak üzere Erzurum, Rize, Artvin, Ordu, Yozgat, Kırşehir ve diğer bir çok ilden yoksul aile çocukları, Cumhuriyetin sağladığı imkanlarla, bu eğitim yuvasında eğitim ve öğretimlerini tamamlamışlardır. Buradan mezun olan her öğrenci ileriki iş ve meslek hayatlarında, Türkiye Cumhuriyeti devletinin kendilerine sağladığı bu imkanları akıllarında hep tutmuş ve Cumhuriyete ve devlete bağlılık ve hizmette asla kusur etmemişlerdir.
Okul fiziki şartları bakımından da özel bir konuma sahiptir. Okulun sınırları içerisinde geniş bir arazi bulunmaktadır. Eğitim öğretim binaları, kütüphane, yemekhane (aynı zamanda tiyatro, sinema salonu), fırın, yatakhane, ambar binası, terzi hane, hızar hane, motor atölyesi, hamam binası, öğretmenler ve çalışanlar için lojman binaları, spor salonu, cami gibi çok sayıda binalar bulunmaktadır.
Bu binaların önemli bir kısmı tarihi nitelikte olup, SİT alanı olarak ilan edilmiş ve koruma altına alınmıştır.
Yukarıda ancak bir kısmını ifade edebildiğimiz bu imkanlara sahip olan okulumuzun kapatılması, bölgemiz ve ülkemiz adına bir kayıptır.
Okulun açık olduğu dönemlerde dahi, bazı hak hukuk tanımaz, beytülmalin malına göz dikmiş, açgözlü insanlar tarafından, arazinin bir kısmı ekilip biçilmek suretiyle yağmalanmaya kalkışılmıştır.
Şimdi gelinen bu noktada, tamamen sahipsiz kalacak olan bu araziler ve binalar, aynı haramiler tarafından yağmalanıp, talan edilecektir.
Sonuç olarak;
Yukarıda ancak bir kısmından bahsettiğimiz, gerçekleşme ihtimali kuvvetle muhtemel olumsuz sonuçların gerçekleşmemesi için;
Pamuk Pınar’da okumuş ve bu devletin sağladığı imkanlarla iş ve aş sahibi olmuş olan insanlar adına;
- Öncelikle, okulun kapatılması kararından vaz geçilmesini ve uygun görülecek bir şekilde eğitim ve öğretim faaliyetine devam etmesini talep etmekteyiz.
- Eğitim öğretim faaliyeti için gerekli şartların kalmadığı değerlendiriliyor ise, başkaca kamu kurumları vasıtasıyla (örneğin bir kamu kurumunun eğitim merkezi, tarım/ziraat uygulamaları, tohum ve fidan yetiştirme merkezi vb. gibi), burasının yaşamasının sağlanmasını talep etmekteyiz.
Gereğinin takdir ve ifasıyla, derneğimize bilgi verilmesini saygılarımızla arz ve talep ederiz.
22.09.2022
PAMUKPINAR MEZUNLARI EĞİTİM
KÜLTÜR VE YARDIMLAŞMA DERNEĞİ
Başkan
Av. Ünal YILMAZ
İletişim Bilgileri
Sirer Caddesi Sağlık Sitesi Kat.2 No.8-9 SİVAS av.unalyilmaz1@gmail.com
0 532 558 58 06
Arkadaşlar,
Pamukpınar kapatıldı,
Çeşitli mecralardan haberdar olduğunuzu düşünüyorum.
Bununla ilgili dernek olarak girişirlerde bulunduk.
Örneğini sizlerle paylaşıyorum
Bu dilekçeyi;
-Sivasa valiliğine
-il milli eğitim müdürlüğüne
-milli eğitim bakanlığına
-il milletvekillerine
-cumhurbaşkanlığı eğitim ve öğretim politikaları başkanlığına
-Ak Parti, CHP, MHP, İyi Parti TBMM grup başkanlıklarına
-kültür ve turizm bakanlığı kültür varlıklarını koruma yüksek kuruluna
Gönderdik
Yaşamım boyunca aşağıda yazacağım satırları kaleme alacağımı hiç düşünmemiştim. Bugün 1941 yılında kuruluş çalışmalarına başlanan PAMUKPINAR KÖY ENSTİTÜSÜ yerleşkesinde en son olarak PAMUKPINAR Yatılı Bölge Okulu (YİBO) olarak faaliyet gösteren kurumun 12.09.2022 Pazartesi günü sabahı itibariyle kapatılacağını öğrenmiş bulunmaktayım. Sizlere üzülerek bildirmek durumundayım.
Diğer köy enstitülerde olduğu gibi ülkemize binlerce öğretmen ve eğitimci yetiştiren PAMUKPINAR’ın kapısına kilit vuracak zihniyetin Cumhuriyetimizin aydınlığı Köy Enstitülerinin binalarına bile tahammül edemediğini artık biliyoruz. Korunması gereken kültür varlıkları arasına almak için yapılan çalışmalarda karşılaşılan güçlüklere rağmen bu kapsama alınan Pamukpınar Köy Enstitüsünden kalan binalar dahil mevcut yapı böylece kaderine terk edilmiş olacaktır. Üzgünüm…
Bu çerçeve de alınan kararın değiştirilmesi için mücadele etmek gerektiğini; tüm köy enstitüsü, öğretmen okulu ve lisesi mezunları ile Cumhuriyetimizin öğretmenlerinin önemli görevler düştüğü düşüncesindeyim. Bu nedenle tüm köy enstitüsü, öğretmen okulu sivil toplum kuruluşları ile eğitim emekçilerinin sendikalarını göreve çağırıyorum.
Gün Cumhuriyetimizin eğitim kurumları mirasına sahip çıkma günüdür…
Babam Pamukpınar Köy Enstitüsü de okumuş. Okuma yılları 2.Dünya Savaşı’nda denk geldiği için eğitim hayatları da çetin geçmiş. Öğün olarak yenen haşlanmış şeker pancarı, patates ile geçtiği günlerini anlatırdı. Yokluğun, imkansızlığın arasında nasıl yaşam mücadelesi verilir bu insanlar bunu yaşamış. Babam ve arkadaşları eğer İmkan tanısanız Paris’e vali olacak kadar donanımlı insanlardı. Köy Enstitüleri bir devlet sisteminde, kendisine yazık edilmiş kurumlarından biridir.
Pamukpınarda, 26 Haziran 2022 Pazar günü toplanıyoruz.Geleneksel Pamukpınar yaz .buluşmalarımızın 25.cisini gerçekleştireceğiz.Bir gün önce gelenler yada birgün sonra kalmak isteyenler okulun misafirhanesinde yatılı kalabilecekler. Bilgilerinize.
“Anadolu Aydınlanmasında PAMUKPINAR” isimli kitabımız çıktı. Pamukpınar’lı bir ekip tarafından uzun çalışmalar sonucu çıkarılan kitabımız dağıtıma hazır. İsteyen arkadaşlarımız: (05323146901 – Bekir Bayram) – (05323926037-Hasan Göztepe) – (05052604848 – Mustafa Akyol) arkadaşlarımızdan temin edebilirler.
Babam HÜSEYİN PARILTI Pamukpınar Köy Enstitüsü mezunu idi. Maalesef kendisini kaybettik yıllar önce. Siteyi tesadüfen buldum yoğun duygularla inceledim. Babam çok anlatmazdı okulunu yaşadıklarını, bizde sormayı akıl edemezdik. Nasıl iyi geldi bu site bilseniz bana. Hepinize sevgi ve saygılarımı gönderiyorum.
Pamukpınar mezunlarından:
Ali Uzun (Fizik Prf. Dr.) 1962 mezunu,
Abdullah Kurt (Yazar) 1961 mezunu,
Hasan Göztepe (Yazar) 1972 mezunu,
Durmuş Türker (Şair) 1969 Mezunu,
Mustafa Akyol (Sendikacı) 1972 mezunu,
Bekir Bayram (Koordinatör) 1972 mezunu,
Mehmet Ali Kaya (iletişimci) 1969 mezunu
Yedi kişilk yazım kurulu ekibi olarak, bir yıldan uzun zamandır araştırıp derleyerek yazmaya çalıştığımız (Anadolu Aydınlanmasında PAMUKPINAR) kitabımızın son aşamasındayız. Kitabımızı en kısa sürede Pamukpınarlılarla buluşturmaya çalışıyoruz. Bilgilerinize.
Pamukpınar ailemize 2022 yılında sağlık, mutluluk ve huzur diliyorum. Pamukpınar sıcaklığının artarak devam ettiğini görüyor, tüm arkadaşlarıma, öğretmenlerime, Pamukpınara yolu düşen herkese selam ve saygılarımı sunuyorum.
“PAMUKPINAR AYDINLIĞI”
Prf. Dr. Kemel Kocabaş tarafından yazılan bu kitap, YENİ KUŞAK KÖY ENSTİTÜLERİ DERNEĞİ yayınlarından çıktı. İsteyenler bu kitaba, derneğin (0232 256 52 62) telefonundan ulaşabilirler.
Pamukpınar’da 25 Temmuz 2021 Pazar günü toplanıyoruz. Geleneksel Pamukpınar yaz buluşmalarımızın 24. sünü gerçekleştireceğiz. Aynı gün (Pamukpınar Mezunları Derneği) YÖNETİM KURULU üyelerimiz yenilenecek. Bir gün önce gidenler ya da bir gün sonra kalmak isteyenler, okulda yatılı kalabilecekler. Bilgilerinize.
Pamukpınar’da Temmuz ayı içerisinde toplanacağız. Aynı zamanda genel kurul yapılacak.Yönetimdeki arkadaşlarımız, yasal prosedürü tamamladıktan sonra, bir tarih sapyayacaklar. Tarih belli olunca, hemen duyuracağız. Bilgilerinize. 532 514 99 14
Vasfi Gözüdok
1995-1996 ve 1996-1997 Yıllarında Hazırlık ve lise 1. Sınıflarında Pamukpinarli olma şerefine nail oldum.Orada geçen yıllarım ömrümün en güzel yillariydi demekten kıvanc duyuyorum
Şuanda Tokat merkezde ikamet ediyorum
Würth Sanayi Ürünlerinde satış temsilcisi olarak görev yapmaktayım 05413748284 irtibat numaramdın selam saygı ve dua ile esen kalın
Merhaba Değerli Büyüklerim, Ben Abdullah Erdem’in oğluyum. Babamı 27 Şubat 2021 Tarihinde Kayseri’de Yattığı hastanede maalesef kaybettik. Babam en son bu güzel oluşumdan haberdar olmuş ve benden Pamukpınar mezunu arkadaşlarının listesini çıkartmamı istemişti. Bize hep okul dönemlerinden bahsederdi. Ne mutlu ki güzel anılar,güzel dostluklar edinmiş. Hastalığı boyunca ve Vefatı sonrasında arayan ve üzüntümüzü paylaşan tüm büyüklerime teşekkürlerimi iletiyorum. Sizlerden ricam babam için hayır dualarınızı eksik etmeyin.
Ben 1947 mezunu Mustafa AYDIN’ın ortanca çocuğu, ikinci oğluyum.
Mezunlarınızla iletişim içerisinde olmak ve etkinliklerinizden haberdar olmak istiyorum.
İzmir Foça’ da yaşıyorum ancak bir süreliğine Isparta’ da yerleşik bir fabrikada müdürlük yapıyorum.
Tüm mezunlarımıza saygılarımı sunuyor başta babam olmak üzere hakka yürümüş olan büyüklerimizi rahmetle anıyorum.
Sevgi saygı ve dostlukla
Sayın Yönetici (Sevgili M.Ali Bey) ,isim listesinde gezinirken aşağıda yazacağım isimlerin eksik olduğunu farkettim.Belki eklersiniz diye iletiyorum:Mezuniyet yıllarında bazı hatalar olabilir,bazılarının da numarası değişmiş olabilir. .Ahmet Çelik 1966 0537 627 43 15 İzmir Sami Durukan 1966 o536 466 04 24 İzmir Mehmet Sezer 1967 o543 523 64 01 İzmir . Zeki Çetin 1963 0505 53622 99 Ankara …. İhsan Şahin 1968 0544 846 42 39 İzmir Saygılarımla 65 Mez.Güngör Babacan
Sevgili Pamukpınar Ailesi
Ben 1978 mezunuyum. Tunceli öğretmen lisesinden 1976 yilinda nakil yoluyla gelmiştim.
Pamukpınar sadece bir okul değil, bizleri zorluklara alıştıran bir kisla; yardımlaşma ve dayanışma ruhu kazandıran bir ocaktı.
Şimdi Niğde Ömer Halisdemir Ünv.Eğitim Fakültesinde öğretim görevlisi olarak çalışıyorum.. Herkese selamlar..
Sevgili Pamukpınarlılar,
Ben 1961 mezunu, 144 Abdullah Kurt’um. Bu güzel çalışmalarınız görünce bunca yıldır nasıl habersiz kalmışım çok şaşırdım. Geç de olsa bilgilenmiş olmaktan mutluluk duydum.
Erzurum Eğitim Enstitüsü’nü bitirdikten sonra 29 yıl öğretmenlik yaptım. 1992 de emekli oldum.
Sular Yükselirken (Sokak Kitapları), Yarasalar (Gece Kitaplığı)İki kitabım yayımlandı. BKM, idefix, trenyol, kitapyurdu’ndan alınabilir.
Sular Yükselirken, Anadolumuz’un geri kalmışlık romanıdır.
Yarasalar’da, Pamukpınar’ı, Pamukpınar’ın eğitim sistemini, değerli öğretmenlerimizi, bu yuvadan yurdumuzun dört bir yanına yayılan gençlerin “aydınlanma” çalışmalarının nasıl engellendiğini anlattım.
Beni de “mezunlar” listesine almanızı diliyor, hepinize sevgilerimi sunuyorum.
Telefonum: 535 599 95 22
Dr. Hüsnü AKYOL
Jeoloji Yüksek Mühendisi.
1968 yılında 5A sınıfından Ankara Yüksek öğretmen okuluna yollandı.
1979 yılında Üniversite sınvlaından sonra Hacettepe Ünibersitesinde Maden Jeolojisi Yüksek Mühendisliğine kaydolup 6 yıllık öğrenim sonunda 1975 yılında mezun oldu.
MTA ve ETİBANK Genel müdürlüklerinde 19 yıl çalıştı. 1994 yılında Çukurova üniverditisinde Madenlerin oluşum Evrimi üzerine doktoraya başladı . 1999 yılında doktorasını bitirerek Doktor Unvanını aldı.
Etibank a bağlı kuruluş Olan Çinkur Genel Müdürlüğü’nün özelleştirilmesiyle
1995 yılında TPAO Genel(Türkiye Petrolleri Anonim Ortaklığı) Müdürlüğünde görev aldı. 18 yıl kadar Petrol ve doğal Gaz üzerine Arama ve Araştırma çalışmalarında bulundu.
2015 yılında Emekşi oldu. Ankara’da yaşamaktadır .
Sevgi Ve Saygılarımla.
Ben Ali Çağlayan / 1964 Pamukpınar İlk Öğretmen Okulu Mezunuyum.Bu okuldan mezun olanların hepsine sevgi ve saygılar sunuyorum.Şimdi Ankara’da kendi atölyemde resim yapmaktayım.Avrupa Sanat Müzesinde resmim var.
Bu site yapımında emekleri olan arkadaşlara ayrıca teşekkür ederim. 02.01.2021
Sevgili Pamukpınar’lılar. Bu site kurulumunu düşünüp ,hazırlayıp, uygulamaya koyan arkadaşlara teşekkür ve şükran duygularımı sunmak istiyorum.. Burada, aynı yaşamı paylaşmış, aynı havayı koklamış, aynı ruhtan beslenmiş kişilerin irtibatının sağlanması çok önemli ve övgüyü hakediyor bence. Ben hiç toplantılara katılamadım, haberim de olamadı zaten. Çok hoşuma gidiyor, böyle bir kanaldan okulum hakkında bilgiler almak, okuldaşlarımla irtibat sağlıyabiliyor olmak. Eminim sizlerde öylesiniz.
Ben Ankara’da yaşıyorum. 30 yıl oldu burada yaşam sürem ve artık ayrılmam da zor. Çünkü çocuklarım ve torunlarım buradalar. En kıymetli hazinem benim onlar.
1969 mezunuyum. Amasya’lıyım. Ankara’da Avukatlık yapıyorum halen.
Tüm Pamukpınarlı okuldaşlarıma selam ve sevgiler , değerli öğretmenlerime ayrıca saygılarımı da sunuyorum.
Selam. 1983 mezunuyum. Emekli polis memuruyum. Memleketim Sivas, Şarkışla, Gümüştepe(yapaltın) köyü. Şu an Kayseri’de ikamet ediyorum. Bütün Pamukpınarlılara selam olsun.
1968/1969 Mezunuyum Okulumuzundan mezun olan Tüm Arkadaşlarıma selamlarımı yolluyorum. Bundan sonraki yaşamlarında sağlıklar ve huzur dolu günler dilerim. Bizleri yetiştiren Değerli Hocalarımıza Hayatta olanlar için Saygı ve hürmetlerimi Sunar. Ahirete intikal edenlere de Allahtan Rahmet dilerim.
Merhaba, Pamukpınar 1971-77 Öğretim yılı 77 mezunuyum. Yolu Pamukpınardan geçen tüm öğretmen öğrenci kardeşlerime kucaklar dolusu selam, sevgi. saygı… Telefon numaram listeye eklenirse sevinirim 0532 377 22 89 İstanbul
Salih Cengiz, 1970 Pamukpınar mezunu. Aynı yılın karakışında Hakkari’ye atanıyor. “Gara dağlar gar altında galanda.” Hakkari’den öte yol kapalı. Salih yol bilmez, dil bilmez. Hakkari merkezden görev yapacağı köye kadar uzanan ve bir ay süren, köy köy yaya yolculuğunu konu alan (ZORLU YOLCULUK) romanı çıkmıştır. Dili, akıcı, sade ve sürükleyici. Bigilerinize. 542 575 24 24
Hasan GÖZTEPE Pamukpınar mezunu, emekli öğretmen. Aynı zamanda dili sade ve akıcı bir yazar. YUMURTA PARASI ve PAMUKPINAR YOLCULARI isimli kitapları çok okunmakta.Ayrıca arkadaşımızın 12 adet daha kitapları bulunmakta.Bilgilerinize. Göztepenin telefonu: (532 392 60 37)
Her yıl haziran ayının son pazar günü Pamukpınarda toplanıyorduk. Sınavlara, seçimlere denk geldiğinde ise temmuz ayına sarkıyordu. Pandemi nedeniyle bu yaz (2020) toplanamıyoruz. Pamukpınar Mezunları Derneğinin kararı. Bilgilerinize.
Herkese selamlar 1991 yılı mezunuyum Sivas Kangal Alacahanlıyım Trakya Ünüversitesi Çorlu Meslek Yüksekokulu Dericilik Bölümü mezunuyum.Aynı dalımda Çorluda Deri fabrikasında Üretim sorumlusuyum
Varlık Dergisinin ağustos sayısında ‘Pamukpınar Köy Enstitüsü İle İlgili Geçikmiş Bir Açıklama’ başlıklı yazımı daha önce duyurmuştum. Yazı konusu edilen olayları daha önce dergide yazan İbrahim Yıldırım’ın ‘düzeysiz cevabi’ yazısı derginin eylül sayısında yayınlanmıştır. Bu yazıya verdiğim ‘Pamukpınar Köy Enstitüsü Tartışmasıyla İlgili Zorunlu Bir Açıklama’ başlığı ile ekim sayısında yayınlanmıştır.
Cumhuriyetimizin en önemli ve özgün eğitim kurumlarından olan Köy Enstitülerini her zeminde mesnetsiz şekilde karalamaya çalışan kalemlerin niyetini sergileyen bu gelişme de; ‘konuya’ sahip çıkarak bana destek ve güç veren PAMUKPINARLILARA ve diğer öğretmenlerime aracılığınızla teşekkür etmek isterim.
Pamukpınarlıların dikkatine: Pamukpınar Köy Enstitüsünde 1950 öncesi bir aşk cineyetinin yaşandığını kulaktan kulağa duyuyoruz. Yaşanan o olayı birinci elden öğrenme şansına sahip olduk. O dönem Pamukpınarda öğrenci olan ve bugün hayatta olan, HÜSEYİN KIZILIRMAK abimizden, birinci elden öğrenebiliyoruz. Hüseyin abinin telefonu: 0535 893 99 87.
Merhaba.Pamukpınarlı olmak bir ayrıcalıktır.Tüm eğitim emekçisi dostlara ve bu sitenin oluşumunda emeği-çabası olan dostlara selamlar…1966 mezunu Mustafa AKBULUT
1964-65 mezunuyum.Çalışmaları ve etkinlikleri yakından izleyemedim.İnternet sitesini de bugün öğrendim.Bir kere İstanbul’da 3 kere de İzmir’de buluşmalara katılabildim.Okul ziyaretlerine katılamadım.M.Ali Kaya arkadaşın telefonuna mesaj göndererek manen katılabildim.Siteyi incelerken telefon listesinde bazı isimlerin olmadığını farkettim.Belki notlarınıza ekler veya iletişim kurmakta gerekli olur düşüncesiyle bazı isim ve tel. eklemeyi uygun gördüm.404.sıradaki Hacı Mustafa Tümer,maalesef vefat etmiştir.Ekleyeceğim isimler:
Cihangir Babacan 0505 389 78 97 Yalova
İzzet Çimen 0533417 1047 ?
Ali Çağlayan 0532 511 7893 Ankara
Mustafa Akbulut 0536 270 00 45 Ankara
Ahmet Öztürk 0545 619 1710 İzmir ……..Selam,sevgi ve saygılarımla.
Varlık dergisi Ağustos 2019 sayısında “Pamukpınar Köy Enstitüsü ile ilgili Gecikmiş Bir Açıklama” başlıklı yazım yayımlanmıştır. Bilgi ve değerlendirmelerinize sunarım. https://www.varlik.com.tr/varlikDergisi.aspx
Pamukpınar dostlarının buluşmasına,görüşmesine aracı olan, sitenin kurulmasında emeği geçen herkese çok teşekkür ederim.Tüm Pamukpınar mezunlarını selamlıyorum.
2019 yaz buluşmamız, 30 HAZİRAN Pazar günü Pamukpınar’da gerçekleşecektir. 23. buluşmamıza; bir gün önce gelenler ya da sonraki gün kalmak isteyenler; okulun misafirhanesinde yatılı kalabileceklerdir. İsteyen arkadaşlarımız eşleriyle ve çocuklarıyla birlikte katılabiliyorlar. İrtibat: 0532 514 99 14 – Mehmet Ali Kaya
PAMUKPINAR YOLCULARI adlı kitabım sizlerin isteğiniz ve desteğinizle kısa zamanda tükendi. Sizlerden gelen ve gelecek olan anılarla ikinci baskısını hazırlıyorum. Ancak bu arada ve iki arada bir derede denecek bir konumda 104 şiirimden oluşan KEŞKE”yi 2018″de çıkarmıştım. 1972 / 1993 yılları arasını kapsayan anı/deneme tarzındaki YUMURTA PARASI adlı son kitabım da çıkalı bir hafta oluyor.
Arka kapak yazısını yazarak sevincimi sizlerle paylaşmak istiyorum:
“Hayat bize verilen bir armağan desem, fırsat başkalarına karşın başarmayı da içerdiği için bana çok doğru bir tanım gibi görünmüyor. Sunulan bir armağan desem, kötü koşullarda yaşayanlar “Bu mu armağan?” derler diye düşünüyorum.”
…………………………………………………………………………………………………………………………
Arzu eden arkadaşların bana ulaşmaları için cep telefonum 0532 392 60 37 e mail adresim hasangoztepe@gmail.com
1 Temmuz 2018 günü yapılan Pamukpınar Mezunları Derneği’nin Genel Kurul toplantısı için -üye değilim ama – ben de 46 yıl sonra Pamukpınar’daydım. Öncelikle dernek aracılığıyla Pamukpınar’ı yaşatmaya çalışan tüm arkadaşlara teşekkür ediyorum. Ancak, derneğin iradesi dışında gelişmiş olan gördüklerim karşısında oldukça üzüldüm. Çünkü çok şey kendi haline çürümeye ve yıkılmaya terk edilmiş. Duygularımı şu dizelerle anlatmaya çalıştım:
Bir tek yeşilliği kalmış
Yazık olmuş okuluma
Arsasını Arhaz almış
Yazık olmuş okuluma
Kırk altı yıl sonra gördüm
Gördüğümde arttı derdim
Anılara selam durdum
Yazık olmuş okuluma
Revir yalnız duvar kalmış
Hamam işlik harap olmuş
Çevresini otlar almış
Yazık olmuş okuluma
Sanki orda okumadık
Bülbül gibi şakımadık
Güzellikler dokumadık
Yazık olmuş okuluma
Biz ordayken hayat vardı
Pamukpınar bize dardı
Kimler muradına erdi
Yazık olmuş okuluma
Sesimizle çınlar idi
Çamlıbeller inler idi
Yıldızeli dinler idi
Yazık olmuş okuluma
Ülkesine ışık idi
Toprağına âşık idi
Uygarlığa beşik idi
Yazık olmuş okuluma
ARKADAŞ der ne yapmalı
Bilim yoluna sapmalı
Durup toprağını öpmeli
Yazık olmuş okuluma
22. yaz buluşmamız 1 temmuz Pazar günü PAMUKPINAR’da gerçekleşti. Aynı gün Genel Kurul Toplantımızı da yaparak, yeni yönetim kurulumuzu oluşturduk. Geniş bilgi sitemizin etkinlikler bölümünde yazılı.
Nitelikli ve düzeyli Pamukpınar’lılık sevdası, her üç kuşak Pamukpınarlıları; (bizden öncekileri, bizleri, bizden sonrakileri) kucaklaştırmaya devam ediyor. Son yıllarda nicel olarak artış gösteren katılım; bu yıl biraz düşüs gösterdi. Üniversite sınavlarına denk gelmesi, seçimlerin Haziran ayına denk düşmesi katılımın azlığında önemli etkenlerden bazıları. Yaz buluşmalarımız geleneksel olarak, her yıl, haziran ayının son Pazar günü yapılıyordu. Son birkaç yıl; ramazan ayına, seçimlere denk gelmesi nedeniyle temmuz ayına uzamıştı.
Bir dahaki seneye aynı sevgi saygıyla, katılımımızın çoğalacağını umuyuorum. Selam ve saygılarımı sunuyorum.
Pamukpınarın 1970 yılı mezunlarından İBRAHİM BAYRAM kalp krizi sonucu yaşamını yitirmiştir. İbrahim Bayram, Pamukpınar mezunlarını yıllar sonrasında biraraya getirmeyi başaran, Pamukpınarlıların öncülerindendi.Özellikle Pamukpınarlıların İstanbulda bululmasının sayısız düzenleyicisiydi.Pamukpınar ailesinin başı sağ olsun.
Cenazesi 6 Haziran 2018 çarşamba günü öğle vakti Göztepedeki Şahkulu Cemevinden kalkacaktır.
2018 yaz buluşmamız, 1 Temmuz Pazar günü PAMUKPINAR’da gerçekleşecektir. Bir gün önce gidenler ya da sonraki gün kalmak isteyenler; okulun misafirhanesinde yatlı kalabileceklerdir. İsteyen arkadaşlarımız eşleriyle ve çocuklarıyla katılablirler.Bu yıl ayrıca Genel Kurul toplantımız da yapılacaktır. İrtibat: 0532 514 99 14 Mehmet Ali Kaya.
Anılarımızdan oluşan Pamukpınar Yolcuları’ndan sonra, 1968 yılında beri yazmakta olduğum şiirlerimin de içinde olduğu, yüzden fazla şiirden oluşan “KEŞKE” adlı kitabım baskıdan çıktı ve bugün elime ulaştı. Onu da sizlerle paylaşmanın heyecanını duyuyorum. Pamukpınar Yolcuları için verdiğiniz desteği “KEŞKE” için de umut ediyorum.
Pamukpınar ailesinin yeni yılını kutluyor, sağlık, huzur ve mutluluklar diliyorum.Geçmiş yıllarda olduğu gibi; 2018 ylılndada Ankara, İstanbul, İzmir ve diğer illerde zaman zaman bir araya gelinecek. Ayrıca yaz ortasında Pamukpınar’da (kaynağında) gerçekleşecek devasa sıcak bulışmayı şimdiden heyecanla bekliyorum.
2018 yılının, dünya ve ülkemiz için barış, huzur ve mutluluk dolu geçmesini diliyorum.
Mehmet Bayram, Pamukpınar’ın 60′lı yılları mezunlarındandı. Kalp krizi geçirerek vefat etmiştir. Pamukpınar camiamızın başı sağolsun. Cenazesi 21/11/2017 Salı günü öğle vakti Göztepe köprüsü yakınındaki Şahkulu Cemevinden kalkacaktır.
“Pamukpınar Yolcuları”nda da belirttiğim gibi Pamukpınar bizim için bir aşktı. Hani ayrılsanız da
seversiniz, hayatınızda hep yeri vardır. Yaşam boyu sizde hep izleri kalır. İşte öyle bir şey..
Bu kitapta o aşkı, bizi var eden o duyguyu anlatmaya çalıştım. Köy Enstitüsü döneminden 1972
yılına dek olan döneme yer vermek istedim. Gördüm ki o dönemin arkadaşlıkları da başkaymış. Kimse
kimseye içi boş ve alışılmış sözler söylemiyor. Sevgilerini, özlemlerini, tutkularını içtenlikle
anlatıyorlar.
“Pamukpınar Yolcuları” daha işin başındayken bile güzel şeylere neden oldu. Örneğin İbrahim
Kurt’a gönderdiğim kitaplar ilkokul öğretmenim ve akrabam Zeynel Pur’un yaklaşık 60 yıl sonra Zile’li
Cafer Türker’le telefonda da olsa buluşmalarını sağladı.
Köylüm ve akrabam Ali Rıza Candemir’le yaşadıkları bir anının anımsanmasını ve oğlu
Aydın Türker aracılığıyla bana yazılı olarak ulaşmasını sağladı.
Eski senatör rahmetli Niyazi Ünsal’ın oğlu Sercan Ünsal kitabımdan onlarca almakla yetinmedi.
Yine ilkokul öğretmenim ve köylüm rahmetli Hurşit Yavuz’un arkadaşı Mehmet Baklacı ile ( Hurşit
öğretmen ona ‘zerzevat’ diyormuş) telefonda duygulu anlar yaşamamıza neden oldu. (Onlardan da o
yıllara ilişkin anılarını yazıp bana ulaştırmalarını rica edeceğim.)
Yıldızeli’nin Sarıçal (Çerdiğin) köyünden, şimdi İzmir’de yaşayan dönem arkadaşımız Salim Yılmaz
şiirini ve birkaç anısını mektup olarak bana ulaştırdı bile.
Manisa’da diyalizde tedavi gören Hasan Baran, Hacı Hasan Tatar’ın götürdüğü Pamukpınar
Yolcuları’nı okuyunca çok duygulu anlar yaşadığını söyledi.
Mübeccel Bekmirza öğretmenimiz hem yazarak, hem onlarca kitap alarak ve arkasından
düşüncelerini bana ileterek ayrı bir katkı yaptı.
Nizam Özer öğretmenimiz telefonda birkaç eksiğimi, yanlışımı söyledikten sonra o kadar güzel
şeyler söyledi ki yazma tutkumu arttırdı.
Mahmut Soman’ın aracılığı ile Pamukpınar Yolcuları’nı okuyan ilköğretim müfettişliği yapmış bir
diğer Pamukpınarlı Hasan Özel (?) kitabın okullara yardımcı ders kitabı olarak önerilmesi gerektiğini
söyledi.
Okmeydanı’nda oturan köylüm Saliha Dışkaya, özellikle Pamukpınar’daki günlük yaşantımızın
Akpınar Köyü Derneğinde gençlere yüksek sesle okunmasını önerdi.
Akdeniz Üniversitesi’de öğretim üyeliği yapmakta olan Halil Kaleli öğrencilerine bu kitaptan
edinmeleri önerisinde bulunacağını söyledi.
Öğretmenlerim Serpil ve Hüseyin Tankuş, Nihal ve Mahmut Çilingir, Sahavet Önsoy Varol, Atilla
Topçuoğlu; öğrenci arkadaşlarım Hüsnü Aydoğdu, Bekir Bayram, Ali Kaya, Şükrü Yakışık, Yakup Aslan,
İbrahim Bayrak, Özgür Torun, Duran Ervan, Halil Aydıner, Şevki Aydoğmuş, Derviş Gülseven ve bu
sayfada adını yazamadığım pek çok öğretmenim ve pek çok arkadaşım beğenilerini söyleyerek,
yanlışlarımı göstererek ve eksiklerimi tamamlayarak bana katkıda bulundular.
Hepinize teşekkür ediyorum.
Değerli Pamukpınarlılar,
Refahiye’de öğretmen ve yönetici olarak yıllarca hizmet veren, Pamukpınar Köy Enstitüsü 1950 mezunu Şükrü Bayazıtlı, 12.08.2017 tarihinde vefat etmiştir. Merhuma allahtan rahmet dilerim, mekanı cennet olsun.
Sn. Hasan Göztepe arkadaşımızın bir önceki mesajında ilettiği iki öğretmenimizin vefatı da tüm eğitim bileşenlerini derinden üzmüştür. Merhum babamın Pamukpınar’dan sıra arkadaşı, güzel Türkçemizin büyük dil ustası öğretmenimiz Emin Özdemir’in, öğretmen mücadelesinin yiğit önderi öğretmenimiz Ali Bozkurt’un ve cefakar öğretmenimiz Şükrü Bayazıtlı’nın, ışıklar içerisinde olmaları istemiyle esenlikler dilerim.
Sercan ÜNSAL
T.Ö.S ve TÖB-DER dönemlerinin önemli emektarı ve mücadele insanı emekli öğretmen ağabeyimiz Ali Bozkurt aramızdan ayrıldı. Antalya’daki dostlarınca hayat içindeki yerine yaraşır bir şekilde uğurlandı. Meğer Ali Bozkurt da Pamukpınar Köy Enstitüsü’nün yetiştirdiği eğitimcilerden biriymiş. Cenaze törenine katıldım ve o onuru oradaki tüm dostlarla paylaştım.
Ayrıca iki gün sonra da Emin Özdemir’i kaybettik. O Pamukpınar’lıyı da Sercan Ünsal’ın sayesinde gıyaben tanımıştım. Hemen “Göğüne Sığmayan Bulut”tan 10 tane getirttim. Altını çize çize okudum. Bu zamana dek farkında olamadığım büyük bir eğitimciyi de böylelikle fark etmiş oldum. Anladım ki her insan, kendisine armağan olarak verilen ve adına “hayat” denen bu tablonun içini kendisi doldurmalıymış. Yoksa boş bir tuval olarak kalırmış.
1977 mezunuyum tüm pamukpinarli ve oranın havasını tenefüs etmiş suyunu içmiş o ortamı yasamış tüm hocalarımı ve arkadaşlarımı sevgi ve saygıyla kucaklarım.
Değerli Pamukpınar Mezunları,
Sn. Hasan Göztepe Bey’in ‘Pamukpınar Yolcuları’ kitabını okudum. Öncelikle, yoğun emek sonucu bu kitabı sade bir anlatımla yayınlayan Hasan Bey’i kutlarım. Eline ve yüreğine sağlık. Pamukpınar mezunu bir öğretmen evladı olarak anı kitabında Cumhuriyetimizin eğitim mücadelesinin izlerini görmek çok anlamlı değil mi? 1980 öncesi benzer anı kitaplarında olduğu gibi yoksul köy-kasaba çocuklarının ilk umudunun yeşerdiği kapatılan bu eğitim kurumlarının önemini daha iyi anlıyoruz. Öğretmen yetiştiren bu kurumların eğitim tarihindeki çok önemli yerini ve de şimdiki boşluğunu sanırım daha iyi anlıyoruz. Ne yazık ki kaybettikten sonra anlıyoruz. Hele, eğitim kalite- memnuniyet ve pisa sonuçlarını gördükçe daha da iyi anlıyoruz.
Hepimizin kişisel-aile geçmişinden izler yansıtan Pamukpınar Yolcuları kitabı eminim sizleri o sıcak sıralara…yataklara..matinelere…tekrar götürecektir…
Esen kalın…
Yaklaşık bir yıldır üzerinde çalıştığım “PAMUKPINAR YOLCULARI” adlı kitabım çıktı.
Kitabım başlıca şu bölümlerden oluşuyor:
1-Pamukpınar’ın Tarihçesi
2-Öğretmenlerimizin İsimleri
3-Okulumuzun Ekonomik Durumu
4-Pamukpınar’dan Yetişen Sanatçılar
5-Köy Enstitüleri
6-1969 Öğretmen Boykotu
7-Anılar (19 adet)
8-Pamukpınarlılardan Fotoğraflar
80 li yıllarda Pamukpınar’dan mezun olup, daha sonra TSK da Tümgeneralliğe kadar yükselen Aydoğan AYDIN, Şırnak – Şenoba beldesi kırsalında elim bir helikopter kazasında silah arkadaşlarıyla birlikte şehit olmuştur.
Aydoğan AYDIN’a ve tüm şehitlerimize Allah’tan rahmet diliyorum.Başta yakınları olmak üzere tüm Pamukpınar ailemizin başı sağolsun.
Değerli Pamukpınar yolcularından Bekir Bayram’ın kardeşi Kirami Bayram’ı kaybettik. Yani çınardan bir yaprak daha düştü. Bir güzel insanın ömür defteri kapandı.
Ben o acıyı derinden duyan ve yaşayanlardanım. Kirami’yle son 4-5 yıldır telefonla görüşmeye başlamıştık. Yüz yüze görüşmeyi çok istedik. Ama olmadı. Altı yıl aynı sınıfa okuduk. Sınıfın en gülen yüzüydü. 1972′de 6/B sınıfını birlikte bitirdik. Her birimiz güzel ülkemizin çeşitli yerlerinde ideallerimize çiçek açtırmaya çalışıyorduk. Bir iki yıl mektuplaştık. Uzun bir zaman birbirimizin sesini duymaz olduk.
Yılların ve yolların yapamadığını teknoloji yaptı. Cep telefonları ve internet sayesinde kendimizi yeniden bulduk, buluşturduk.
Ama hayat Kirami’yi erken kopardı bizden.
Öncelikle çocuklarının ve eşi Elmas Hanım’ın, değerli arkadaşımız Bekir’in başı sağ olsun. Acıları bizim de acımızdır. Paylaşıyor ve acılarının azalmasını, yaralarının sağalmasını diliyoruz.
Pamukpınar Öğretmen lisesine Balıkesir savaştepe öğretmen lisesinden geldiko kadar neşeli günlerimiz geçtiki . Öyle sağlam bir temel almışızki, o zamanlar çocuktuk farkında değildik. Aldığımız eğitim ve terbiye bizi bugünlere kadar taşıdı. 1977-1978 döneminden arkadaşlara, değerli hocalarımıza ve bize abilik eden üst devrelerimize selamlar. BALIKESİRLİ BAHATTİN GÜNDÜZ
Pamukpınar lı tüm kardeşlere selamlar. Öyle sağlam bir temel almışızki, o zamanlar çocuktuk farkında değildik. Aldığımız eğitim ve terbiye bizi bugünlere kadar taşıdı. 1977-1978 döneminden arkadaşlara, değerli hocalarımıza ve bize abilik eden üst devrelerimize selamlar. BALIKESİRLİ BAHATTİN GÜNDÜZ
İyi günler dilerim. Geçen yıl Pamukpınar buluşması öncesi yaptığımız telefon görüşmesinden sonra Ağustos ayında ziyareti gerçekleştirdim. Ziyaret sonrası ve de geçen hafta sizi telefonla aradım, siteye mesaj yazdım, ancak görüşme imkanı olmadı.
Pamukpınar’a yaptığım ziyaretle ilgili yazdığım ‘Sessiz Pamukpınar’ yazım ve birkaç fotoğraf Köy Enstitüleri ve Çağdaş Eğitim Vakfı’nın bülteninde (52. sayı) yayınlandı. Bunu siz iletmek amacıyla yazıyorum. Yazımda Pamukpınar Buluşmaları ve Geçmişten Günümüze Pamukpınar Albümüne de değindim. Ziyaret sonrası albümü çıkaran Sn. Yılmaz Melikoğlu ile Ankara’da tanıştım, sağolsun ilgilendi, aldığım albümü vakfın kütüphanesine verdim.
Vakfın sitesi ve ilgili yazının dosyasını aşağıda yazıyorum. Ayrıca, vakfın sitesinden diğer faaliyetleri izleyebilirsiniz.
Pamukpınarlılar Sitesi Yöneticilerine ve size esenlikler diler saygılar sunarım.
Sercan ÜNSAL
Not: http:koyenstitulerivakfi.org.tr sitesi ‘dosya’ bölümü tıklanarak çıkan dosyalardan (52 sayılı) dosya açılarak/indirilerek incelenebilir.
Ben bu iletiyi rahmetli babam adına yazıyorum.Babam Hasan BALKAYA 1949 yılında Pamukpınar’a girmiş olup 1956 yılında bitirmiştir.Sırasıyla sınıfları Hz.B-/1-B/2-B/3-B/4-B/5-B ve 6-A sınıfında okumuştur.Babam 2012 yılında rahmetli oldu.Babam okulundan çok iyi anılarla bahsederdi.O dönemde okuyan ve rahmetli babamı hatırlayan varsa iletişime geçmek isterim.O dönem mezunlarının ellerinden öpüyor,sağlıklı ömürler diliyorum.TLF; 0544 474 76 24…
Pamukpınar çınarından bir yaprak daha toprağa düştü. Yazar ve düşünce adamı arkadaşımız Ataner Yıldırım, en verimli döneminde aramızdan ayrıldı. Büyük Pamukpınar ailesinin, dostlarının, eşinin, çocuklarının ve tüm yakınlarının başı sağ olsun.
İyi ki Pamukpınar’da okuduk.Herkese selam ve sevgiler sunuyorum. Yolu Sakarya’ya düşen Pamukpınarlı Hocalarımı ve arkadaşlarımı beklerim. 0530 765 5854
Bir Anim: 1963 – 1969 arasinda her sabah 5:30 da en tatli uykumdayken 6 yil boyunca sesi istemsiz olarak beynime yerlesen Kampana sesi. Son yillarimizda mudurumuz Sayin Hasim Nehir’in yilda bir kere yemekhanede yaptigi toplantiyi hatirlarsiniz. Toplantinin sonunda istek ve dileklerimiz sorulurdu. Ben kampanayi hic sevmezdim. Arkadaslar bana “mudure soyle de su kampanayi kaldirsin” israr ettiler. Mudurumuz bazi arkadaslarin istek ve sorularinin arasina benim istegimi de kaydetti. Mudurumuz makinist Hasan ustanin film oynattigi balkon gibi yerde erkani ile oturuyordu. Mudurumuz herkesi yanitliyor ama benim sirami atliyordu. Beni en sona birakmis ki parmagini bana dogru isaret ederek “Su beyefendi de kampanadan rahatsiz oluyormus. Vay vay vay. Bundan boyle kampana her sabah yarim saat calinacak” deyince beni one iten arkadaslar tam tersine bana cephe aldilar. Ben de “Ula hem bana soyletiyrsunuz, simdi de karsi cikiyorsunuz” diyerek serzeniste bulundum. Ertesi sabah kampana tam 20 dakika calindi. Yatagindan firliyan bana “Ulan Husnu bu kampana senin yuzunden durmadan caliyor. Eskisi bundan iyi idi” diyerek bana demediklerini birakmadilar. Simdi de Sarkislali Nizami Sunguroglu her yerde bunu anlatiyor.
Kampana: Demiryolundaki demirlerden birini yere cakili yuksekce bir demir kaziga askilamislar ve kalin bir demir cubukla vuruldukca ta Ilica’dan, Kizilkoy,den, Yildizeli’nden duyulurdu.
———————————————————————————————————————————————————-
Bu arada tum Pamukpinarlilarin bayraminin kansiz, isidsiz, isikli omasini dilerim. Dualarimizin sehitlerimizin ruhlarina ulasmasini niyaz ederim.
1964 mezunuyum.Federal Almanya -Duisburg kentinde ve bir alman Lisesinde çalmıştım. Üniverte yıllarımı İsweç ve Almanya’da geçirdim.
Pamukpınar kimliğimizin şekillenmesine ve yol haritamizın yönünü gösterdi.Unutulmaz anılarla yoğrulduk.İletişm içinde olmak isterim
Tüm Pamukpınalara selamlar miyazisahin@web.de
Size yazmamın nedeni Cahit Kulebi ile ilgili. Sitenizde şair C.Kulebi’nin yetişenler bölümünde adı belirtilmiş. Dikkatimi çekti yaptığım incelemede, eğitiminde Pamukpınar’la ilgili bir bilgi yok. Sivas Lisesi, Yüksek Öğr. Okulu mezuniyetleri ve öğretmenliği belirtiliyor.
İsim benzerliği olasılığı dışında tekrar incelemeniz için yazıyorum, umarım yanlış anlaşılmaz.
Bu seneki buluşmaya bayram yoğunluğu nedeniyle katılamadım. Vakıf başkanı ile konuştum, önümüzdeki İstanbul toplantısına katılmayı kararlaştırdık. Tarih yaklaşınca sizi ararım. Umarım o dönem bir aksilik çıkmaz.
Degerli pamukpinarlilar ailesine merhaba. Degerli ogretmenlerimizden Sevgi (Veziroglu) – Resit Sahin oglunu kaybetti. Ben de bugun ogrendim. Kadikoy Goztepe’de bana yakin oturuyorlar. Kendilerine bassagligi diledim. Gelebileceklerle birlikte evine taziyeye gidilecek
————————————————————————————————————————————-
Mehmet Ali Kaya ve ekibi arkadaslarimizin 14 Mayis’ta Cevahir Otelde duzenledikleri Pamukpinarlilar gunu cok cesaretli bir girisimdi. Ben de sunum katkimi yaparak Ankara’daki plaket torenine zor yetisebildim. Bu duzenlemeler cok zordur. Arkadaslarimi kutluyorum.
Merhaba;
Ben 1956 Pamuklupınar mezunu Muzaffer Özden’in torunuyum. Muzaffer Özden’in torunları ve evlatları olarak bizler okadar şanslıyız ki. Sanırım o dönemde böyle bir eğitim camiasının içinden yetişmiş olan dedemin bizleri yetiştirme şekli bizim bugunlerde ki duruşumuzu etkilemiş bulunmakta.Dedem şu günlerde kendini iyi hissetmiyor.Bu yazıyı okuyup kendisine hal hatır sormak isteyen tanıdığı veya birşekilde biryerden bağlantısı olan siz değerli insanlar için dedemin telefon numarasını buraya yazıyorum. Bir ses bir nefes ona kendini daha iyi hissettirecek düşüncesindeyim. SEVGİ VE SAYGILARIMLA
DEĞERLİ PAMUKPINAR YOLCULAR!
Derler ki, “ idealler yıldızlara benzer; kutup yıldızı gibidirler; ulaşamayız ama ona bakarak yolumuzu bulmaya çalışırız.”
Çocukluğumda benim de idealim öğretmen olmaktı. Köyümüzden yetişen ve orada öğretmenlik yapan Ahmet Tuna, Ahmet Gökçek ve Zeynel Pur ve Hurşit Yavuz’u gördükçe o ideal hep ufkumda parlar dururdu. O nedenle de, Pamukpınar’da okumaya başlayan Hasan Daşdemir, Hasan Kaldı, Yusuf Cingöz ve Kamber Güzeldere’yi gıpta ederdim.
Akpınar Köyü İlkokuluna, bitirdikten sonra, bir yıl daha kayıtsız öğrenci olarak devam ettik. 1966 yılında da Muhtat Özkar ve ben iki sınavı da kazanarak Pamukpınar’a girmeyi başardık. Kendimizi yıldızlara ulaşmış gibi hissediyorduk. Altı yıl süren bir yolculuktan sonra öğretmen olduk.
Bir idealim daha vardı: Yazmak. Yazma konusunda ilk başarımı köyümde, dördüncü sınıftayken yakaladım. Öğretmenim Zeynel Pur, bizden “Gülü seven dikenine katlanır” atasözünü açıklamamızı istemişti. Ben de, İslamiyetin ilk yayıldığı yıllarda, Müslüman olmak isteyen, Bilal-i Habeşi’ye efendisi tarafından yapılan işkenceleri anlatmıştım. Öyle güzel yazmışım ki, öğretmenimden aldığım büyük “Aferin” bana bu yolculukta ilk adım oldu. İkinci “Aferin”i de, Pamukpınar’da birinci sınıftayken “Bir elin nesi var; iki elin sesi var” atasözünü açıklayarak Türkçe öğretmenimiz Ali Şenol’dan almıştım. Bu da “yürü ya kulum” oldu ve okulda fark edilmemi sağladı. İlk ödülümü de, ikinci sınıfta, Edebiyat dersi öğretmenimiz Gülten Sönmez’in teşvikiyle, Kurtuluş Savaşı’nı anlatan bir şiirimle almıştım.
Öğretmen okuluna girmiştim, öğretmen olacaktım ama, ben aynı zamanda “adam olmak”, kendimi “adam etmek” de istiyordum. 1968’den beri de güzel sözleri derlemeye başladım. Onlar bana yolumu gösteren işaret fişekleriydi. Derlediğim güzel sözlerin ve birkaç şiirimin olduğu defter, 1972’de bir arama sırasında, bir tek özlü söz için, psikoloji dersi öğretmenimiz ve okul disiplin kurulu başkanı olan Hurşit Korkmaz tarafından elimden alındı. Bir süre kendimi savunmasız kalmış gibi hissettim. Ama durmadım. Bugün o güzel sözlerden, şiirlerden, yaşam anekdotlarından ve istatistiklerden oluşan yirmiden fazla defterim var. Onlardan yararlanarak çeşitli dergilere ve internet sitelerine de yazılar yazarak düşüncelerimi insanlarla paylaşmaya çalışıyorum.
Bir süre sonra güzel sözleri kitap yaparak insanlarla paylaşma düşüncesi doğdu. 2008’de, yaşadığım bir aşk acısının yenilgisini zafere çevirerek; “aşk bir hastalıktır ama tedavi de edilmemelidir” şiarından yola çıkarak ilk şiir kitabımı “Sen Olmayınca”yı bastırdım.
Şu anda beş adet şiir, beş adet de derleme olmak üzere 10 adet kitabım oldu. Bilgisayarımda da basılmayı bekleyen dört kitap olacak hazırlığım var. Bugünlerdeki idealim “Pamukpınar Yolcuları”nı bastırmak.
Pamukpınar Yolcuları; okulumuzun tarihçesi, Köy Enstitüleri, 1966-1972 döneminde Türkiye’de yaşananlar ve anılar gibi yaklaşık 13 bölümden oluşacak. Kitabımın sonunda ise 14 Şubat 2001’de değerli öğretmenimiz Mübeccel Bekmirza’ya yazdığım sürpriz bir mektubum olacak.
Hayat bana kötü bir sürpriz yapıp çelme takmazsa yazma yolculuğumu sürdüreceğim.
Burada bir ricam var: Kitabımı –özellikle 1966-1972 dönemine ait olmak üzere- sizlerden gelecek anı ve resimlerle de zenginleştirmek ve anılarımızın ömrünü uzatmak istiyorum. Yazdıklarınızı ve Pamukpınar fotoğraflarını internetten, hasangoztepe@gmail.com adresime gönderebilirsiniz. Cep telefonum da pamukpinarlilar.com internet sitesinde var.
Şu ana kadar bana katkı sunan Merdin Yılmaz’a, öğretmenimiz Halil Şedele’ye çok teşekkür ediyorum.
Pamukpınar yolculuğumuzun uzun ömürlü, uzun erimli olmasını diliyor; tüm “yolcu”lara sevgi ve saygılarımı sunuyorum. 14.05.2016
Hasan Göztepe
Pamukpınar’lılar 14 Mayıs 2016 Cumaretesi günü, İstanbulda Cevahir Otelde buluştu. Üç kuşak Pamukpınar mezunlarını ve öğretmenlerimizi birarada görmek, buluşmamızı dahada anlamlı kıldı.Farklılıklarımızı bir kenara bırakarak, Pamukpınar’lılık ortak paydasında buluştuk, kucaklaştık.
Öncelikle site çok güzel olmuş emeğinize sağlık yolu bodruma düşenlerin baş üstünde yeri var turgutreiste öğretmenim 1987 kars aktarmalı mezunuyum tel 5057300895 selam ve saygılarımla…
Sevgili PAMUKPINAR’lı arkadaşlarım heryılki toplanmış bulunduğumuz, Pamukpınarlılar Buluşma ve Kaynaşma günümüzü 2016 yılında Dini Bayramımız olan Ramazan Bayramımız 5-6-7 Temmuz 2016 Salı, Çarşamba ve Perşembe günlerine denk gelmektedir. 2016 Yılı Buluşmamızı Ramazan Bayramını takip eden 10-TEMMUZ-2016 PAZAR gününe denk getirerek Bayramlaşma havasındada geçirilirse dahada iyi olacağı kanaatimin dikkate alınmasını yönetimdeki arkadaşlarımla ve tüm PAMUKPINAR Camiasıyla paylaşmak istiyorum.
Tüm PAMUKPINAR Camiasına Selamlar ve Sevgilerimle 1978 Mezunu NİKSAR/TOKAT TURAN ÇELİK
Erzurum da mini bir Pamukpınar buluşması yaşadık Saygıdeğer hocamız Hüseyin Kendir,Sevgili kardeşim Cengiz Şenol ve Erzurum’da ki diğer arkadaşlar hasret giderdik 19.Nisan.2016 Tüm Pamukpınar camiasını yadettik desem yeridir.Selam ve sevgiler.
Ben 1964 mezunuyum. Almanya’ da yaşıyorum. Olabilecek bir Pamukpinarlilar buluşmasına katılmak istiyorum.
Günümüz okullarina bakınca, Pamukpinar gibi bir okul mezunu olmanın bir ayrıcalık olduguna inanıyorum.
Hepinizi muhabbetle
selamlıyorum kardeşlerim.
1970-76 yılları arasında çağdaş bir Türkiye için eğitim ve öğretim şansını yakaladığım Pamukpınar Öğretmen Okulu hayatımızda çok önemli bir temeldir. Türkiye’de “en hakiki yol gösterici ilimdir” anlayışını temsil eden köy enstitüleri ülkemizi orta doğunun en çağdaş ülkesi olmasını sağlamıştır. Şayet uygun bir fırsat bulurlarsa Mustafa Kemal ATATÜRK’ün en büyük eserim dediği TBMM’de kahve içmeye davet ediyorum. Pamukpınar’dan ilham almış cumhuriyet aydınlarını sevgi ve saygı ile selamlıyorum.
babam cafer türker pamukpınar köy enstitüsü mezunudur bütün burdan mezun olan abilerime ablalarıma selam olsun birçoğu o güzel yağız atlara binip göçdüler rahmetler olsun bu anıtlaşan uygarlık yuvalarını kapatanlar ülkemizin gelişmesine büyük zararar verdiler. Ben sadece şunu ifade edeyim babam seksen küsür yaşın da yılda okuduğu kitap sayısı 50 ila 60 civarındadır ksa bi anektod kaymakamlık dereceye girenlere küçük altın vebenzeri ödül verirler babam kaymakama gençlere verin teşvik etmiş oluruz diye söyler işte böyle bir nesil yetiştirdi köy enstitüleri babam tokat zilede yaşamaktadır tanıyan veya bir merhaba diyeceklere telefonu 05057051760 tokat zile emekli öğretmen cafer türker.
Anadolu’nun bozkırından fışkıran güzel ülkemin büyük değerleri;Sevgili Pamukpınarlı arkadaşlarım.Yılların özlemi ile hepinizi saygı ile selamlarım.Ben 1976 yılı mezunuyum.İsterdim ki şu an sizlerle aynı ortamı paylaşabileyim.Ama olsun,duygularda bütünleşmek,ve bunu devam ettirmekte çok güzel.Yüce tanrıdan hepinize sağlıklı ve uzun ömürler niyaz eylerim. PAMUKPINAR RUHU HİÇ EKSİLMESİN.
Çok değerli Pamukpınarlı arkadaşlarım,öncelikle sevgi ve saygılarımı iletirim.Pamukpınardan 1972 yılında mezun oldum.Ülkenin değişik şehir ve köylerinde görev yaptım.Ankara gazıeğitim enstitüsü,bedeneğitimi bölümünü bitirmeden yurtdışına (istemeyerek) çıktım.Uzun yıllardır yurtdışındayım,aktif olarak burada da öğretmenliğe devam ediyorum.Pamukpınar benim hayatımda,çok derin izler bırakmış.Yani benim,ben olmamda çok büyük,katkılar sağlamış ki,hiç unutamadım,hiç aklımdan çıkmadı.Yazları izine gittiğimde,hep ziyaret ettim ( kimsecikler yoktu ).Deliler gibi dolaştım hep. Sonra akraba bakarak uzaklaştım,hep üzülerek,kimi Zaman’da göz yaşlarıyla.Demek ki Pamukpınarlı olmak bir sevda,bir vazgeçememe.Özellikle sınıf arkadaşlarımı,,çok özlemiştim.Onları bulmaya ( bazılarıyla ilişkim vardı ) karar verdim.Özelliklede Burhan-Muhtat ve İbrahim arkadaşların yardımlarıyla 27 aralık 2015 de İstanbul/Üsküdar Validabağ öğretmen evinde buluştuk.Açık söyleyeyim kimseye doyamadan,Zaman su gibi aktı gitti.Bazı arkadaşlarımızı kaybetmıştik,bazılarında,sağlık sorunlarından gelemediler.Toplantımızı duyan bizden önce ve sonra mezun olan bir kaç arkadaşımızda gelmıştı,onlara ne kadar teşekkür etsem azdır.Hikmet ve Şeküre öğretmenlerimizde şeref verdiler,bizleri onurlandırdılar.Heycanla ve dörtgözle yeni buluşmayı bekleyeceğim.Birkez daha Pamukpınarlı olmaktan gurur duydum.Arkadaşlarımın hepsini sıcacık kucaklıyor,öpüyorum.DANİMARKA. Ali Kıy
Sayın M.Ali KAYA beye böyle bir sitede tüm Pamukpınarlıları buluşturduğu için öncelikle tebrik ediyorum,başarılar diliyorum.Pamukpınar hepimizde ayrı bir yer ettiğini düşünüyorum.Acizane kısa öğretmenlik dönemimde tanıdığım vefalı dostlara selam ediyor Pamukpınarın hocası diye tanıdığım SEFER HOCA gibi vefat edenlerede Allahtan rahmet diliyorum.Hani derler ya GÖNÜL NE ÇAY İSTER NE ÇAYHANE GÖNÜL DOST İSTER ÇAY BAHANE. Herkesi kucaklıyor saygı ve selamlarımı sunuyorum.
Pamukpınar mezunlarını, öğretmenlerini ve çalışanlarını öncelikle saygıyla selamlıyorum.
Pamukpınarın hayatımızdaki yeri çok farklıdır. Bugünku bulunduğumuz yeri, o zamanki aldığımız egitime borçluyuz. Böyle geniş bir aileye mensup olmak onur verici. 94 mezunu olarak hakikaten arkadaşları çok özledigimi belirtmek isterim. Pamukpınarlılar yemeğinde buluşmak ümidiyle.
Saygı ve hürmetlerimle…
Dgerli Pamukpinarlilar mezbelelik haline gelen Koy Enstituleri icin daha once yayinladigim ve BIMERE muracatta bulundugum uc onerimi duyurmanizi, desteklemenizi, yazmanizi, BIMERE sizlerin de teklifte bulunmaniz ricasiyle; Koyler senlensin, Anadolu’dan ses gelsin.
Pamukpınar lı tüm kardeşlere selamlar. Öyle sağlam bir temel almışızki, o zamanlar çocuktuk farkında değildik. Aldığımız eğitim ve terbiye bizi bugünlere kadar taşıdı. 1985-1989 döneminden arkadaşlara, değerli hocalarımıza ve bize abilik eden üst devrelerimize selamlar. Faruk
Sayın Mehmet Ali Bey,
Böyle güzel faaliyette bulunmanızdan dolayı sizi ve emeği geçenleri tebrik ederim.Ben 1962-1967 yılları arasında Pamukpınar’da okudum sonra Ankara Yüksek Öğretmen Okuluna gittim. Sivas Merkez Öğretmen Okulunda Fizik Öğretmenliği yaptım. Diyarbakır(Dicle)Üniversitesinde doktora yaptım.1980 yılından itibaren Fırat Üniversitesinde Öğretim Üyesi olarak çalışıyorum.Sivaslıyım. Ben kendi kendime Pamukpınara he zaman PAK PMUKPINAR diyorum.Bütün meslek hayatım boyunca Pamukpınarın izlerini, öğretmenlerimden ve arkadaşlarımdan kalan hatıraları hatırlayarak taşıyorum. O günlerden kala beş on kare fotoğrafı göndermeye çalışacağım.İnşallah burada öğrencilik yıllarımızdan kalan hatıralara da yer verilir o günleri hayali de olsa tekrar yaşatmış oluruz. Tüm Pamukpınarlılara ve size selam ve saygılar sunarım.(Resimleri ekleyemedim.Sizin başka mail adersinize göndereceğim.)
19. Pamukpınar yaz buluşmamızın 26 Temmuz 2015 tarihinde gerçekleşeceğini öğrendiğimde heyecanlandım. Bir kez daha bizleri sorgulayıcı-düşündürücü birey yapan yuvamızı ziyaret edecek, tanıdığım ve tanımadığım arkadaşlarımla ve öğretmenlerimle özlem gidereceğim.
1963 yılında Panukpınar’la tanışmazdan önce, ortaçağ karanlığını yaşıyordum köyümde. Bir şans yakalamıştım. Pamukpınar bizleri alıp, bağrına basarak, aydınlanma çağına taşıdı. İlerleyen yıllarda yurdumuzun köylerine aydın birer insan olarak gönderilmek üzere yetiştirildiğimizi anlamakta zorluk çekmedik. O yıllarda bir öğretmenimizin şu sözleri şaka gibi gelmişti: “Kocaman insanlar oldunuz. Aramizda üç beş yaş fark var. Biz öğretmenler de sizlerle beraber büyüyor, olgunlaşıyoruz bu okulda.”. Nasıl olurdu da üniversite bitirmiş birileri ortaöğretim kurumunda hem öğretmen hem de öğrenci olurdu? Yıllar sonra karşılaştığım başka öğretmenlerimden de benzeri sözler duymuştum…
Cumhuriyetimiz kurulduğunda, Rönesans ve Reform’la tanışmış batının çok uzağındaydık. Nüfusumuzun büyük çoğunluğu köylerde yaşıyor, tarımını insan emeğiyle ve hayvan gücüyle yapıyordu. Okuma yazma bilenler yok denecek kadar azdı. Kalkınma öncelikle köylerden başlamalıydı. Köylümüzün okur yazar olması, bilinçlenmesi, demokratikleşmesi, sosyalleşmesi tarımını daha modern hale getirmesi için yurdumuza serpiştirilmiş 21 Köy Enstitüsü projesi hayata geçirildi. Pamukpınar Köy Enstitüsü bunlardan biriydi. Köylerden alınan ilkokulu bitirmiş öğrenciler yukarıda belirttiğim amaçlar doğrultusunda 5 yıl bu okullarda teorik ve uygulamalı eğitimden geçirilerek, tamamı tekrar öğretmen olarak köylerde görevlendirildiler. Bu öğretmenler ayrıca köylerde Feodal yapının çözülmesinde risk de alarak önemli çalışmalar yaptılar. Toprak ağaları ve birtakım güçler olumlu gidişattan rahatsız oldular. Köy Enstitüleri misyonunu tamamlayamadan 1952 yılında altı yıla çıkarılıp öğretmen okullarına dönüştürüldüler. Öğretmen okullaını bitirenler hem köylerde hem de şehirlerde görevlendirildiler. Daha sonra öğretmen liselerine dönüştürülen okulları bitirenlerin kimileri üniversitelere devam ederek, kimileri değişik meslek gruplarına yönelerek hayata atıldılar. Pamukpınarlı olmak ortak paydaysa: Pamukpınar Köy Enstitülü, Öğretmen Okullu, Öğretmen Liseli, İlköğretimli olmak ya da Pamukpınar’da öğretmen, işçi, memur, ev hanımı ve çocuk olarak bulunmuş olmak sadece ayrıntı.
Köylerimiz modern tarım araçlarına kavuşunca insan gücüne gereksinim azalır oldu. Dolayısıyla köylerimizde atıl insan gücü oluştu. Köylerimizin gelişmesine paralel olarak sanayileşen şehirlerimiz-metropollerimiz fabrikalarda ve diğer alanlarda insan gücüne gereksinim duymaya başladı. Haliyle köydeki nüfus zamanla metropollere aktı. Nüfusumuzun büyük çoğunluğu şehirlerde yaşıyor günümüzde.
Saygıdeğer PAMUKPINAR’lılar Ailesi sizleri canıgönülden sevgi ve selamlarımla selamlıyorum.
Bence PAMUKPINAR, gönülleri ismi gibi yumuşatan ve serinleten bir kurum ve markadır. Bizlerde nekadar bilgili, becerili ve şanslıyımışızki bu camianın içinde yer alan neferlerden birileri olmuşuz.
Bu beldeden ve bu bölgeden yolu geçen alfabemizin ilk harfi A ve Son harfinin Z olduğu gibi Pamukpınarımızın kuruluşu ve faaliyet gözterdiği ilk günden sonanına kadar her ne şekilde ve nasıl olursa olsun, işçisi, memuru, öğrencisi, öğretmeni, idarecisi ve orada bulunan tüm ailelerin ve orada geçen günlerimiz içindeki günlerdeki birbirimizle geçirdiğimiz Sıvas İlimizin Soğuk ilçesi Yıldızelinde kurulan Okulumuzdaki o sıcacık havadaki almış ve vermiş olduğumuz eğtim, öğretim bilgi ve beceriler donanımımıza eklenen sosyalleşmedeki payların Devlet Millet ve İnsan ve İnsanlık adına unutulamayacak şeyler kazanarak, Ülkemizin çeşitli yerlerinde işçi, çiftçi, evhanımı, memur, esnaf, v.s çeşitli şekillerde herbirimiz üzerimize düşen vazifelerimizi yaparak hayatımızı idame ettiriyoruz.
Sevgi ve Saygıyla unutmadığım unutamayacağım PAMUKPINARI 2015 Temmuz Ayındaki belirlenecek tarihteki buluşma günümüzde birbüyük çoğunlukla Ailelerimizle birlikte orada olmamız ve olmanız temennisi ile ALLAH’a Emanet olasınız selamlar. Ben TOKAT İli Niksar İlçesi Buzköyünden 1972-1978 Mezunu 822 Nolu Öğrencisi TURAN ÇELİK Şuanda Tokat/Erbaa İlçesindeki Malmüdürlüğü Veznesinde Veznedar olarak çalışmaktayım. UNUTMAMAK VE UNUTULMAMAK DİLEK VE TEMENİLERİMLE…..
05/12/2014 tarihi itibariyle okulumuzda okul müdürü olarak göreve başladım.Pamukpınar bir tarih ve kültür yerleşkesi olduğu için , okulumuza ait basında ve sosyal medyada haberleri yayınları inceledim araştırdım.Bu siteyi de bu araştırma sırasında gördüm.Pamukpınar mezunları anlamında grupların oluşturulduğunu , etkinliklerin düzenlendiğini ve pamukpınar ruhunun yaşatıldığını gördüm ve bundan çok mutlu oldum.Pamukpınar adı altında kurulan derneklere ve dernek başkanlarına ulaştım ve iletişime geçtim.Tek ortak paydamız Pamukpınar lı olmak olduğuna göre ; bu ortak paydaya yapabileceklerim noktasında katkı koymaya hazır olduğumu bildiriyor , yolu pamukpınar dan geçen herkese selam ve saygılar sunuyorum.
Sebahattin SOYDAN
Pamukpınar YBO müdürü
İyi akşamlar dilerim. İsminizi ve e-posta adresinizi sitenizden aldım. Öncelikle, Pamukpınar Köy Enstitüsü ve devamı kurumlarla ilgili grubunuzun yaptığı etkinlikler ve güzel siteniz için emeği geçen sizi ve arkadaşlarınızı kutlarım.
Pamukpınar 1947 mezunu merhum Niyazi Ünsal’ın oğluyum. Son kez yaklaşık 3 yıl önce ailemle ziyaret ettiğim okulun durumuna (diğer okullar gibi) üzülmüş, mezunların ilgisini sorduğum yetkililerden baştan savma cevaplar almıştım. Tesadüfen gördüğüm sitenizi görünce sevindim, kutlamak ve katkı vermek istedim.
Pamukpınar’dan yetişenler listesine aşağıdaki mezunların ilavesini de iletmeyi düşündüm.
- Niyazi Ünsal (1973-79 dönemi Erzincan Senatörü) – (Pamukpınar mezunu seçilen ilk parlamenter)
- Emin Özdemir (Yazar) – (Türk dili ve yazım kuralları vb. konularında yayınlanmış eserleri mevcut)
Ben aynı zamanda Köy Enstitüsü ve Çağdaş Eğitim Vakfı üyesiyim. Yönetime sitenizle ilgili bilgi vereceğim, işbirliği ortamı yaratılmasını önereceğim. Bu arada sizlerin öneri ve istekleri olursa yardımcı olmak isterim.
Umarım vaktinizi almamışımdır. Size ve grup arkadaşlarınıza başarılar dilerim.
Pamukpınar mezunları arasında iletişim kurma olanağı sağlayan arkadaşlara teşekkür edrim. Ben FİKRİ YILDIRIM: 1966 mezunuyum. Özellikle devren olanlara rastlayabilirsem çok mutlu olacağım. Tüm PAMUKPINARLI arkadaşlarıma sevgiler sunuyrum.
7 Şubat 2015 Marmaris’te Pamukpınar’lıların toplantısında 69 mezunu sadece ben vardım. Demekki hala gencim.
Gençleştim de. Çünkü her meslekten Pamukpınar ailesi fertlerinin bir araya gelmesi, sevgi bağlarımızın hala kuvvetli olmasını gösteriyor. Yüreklerimiz hala genç atıyor. Anıları tazelemek, arkadaşlarımızın gözlerindeki pırıltıları görmek ve Pamukpınar’dan mezun olmak gururu ne güzel…
Pamukpınar’lı olmak hakikaten gurur verici bir durum. Çünkü bir arkadaşımız şöyle dedi.
- Yapılan araştırmalarda Pamukpınar’dan bir hayli sağcı ve solcu çıktı. Ama hiç bir tane vatan haini çıkmadı.
Bizleri bir araya getiren, gençleştiren, gururlandıran ve hasretlik gidermemizi sağlayan Pamukpınar’lı Valimize ve dernek çalışanı arkadaşlarımıza sonsuz teşekkürler.
Minicik bir çocukken son sınıfına geldiğimizde ilk defa ‘kocaman adam’ olduğumuz yuvamız Pamukpınar’ı; orada yaşayanlar kim ve orada yaşananlar ne olursa olsun herkesi ve hepsini çoookkk tatlı hislerle anmaktan heyecan ve haz duymaktayım. Hepsini ailemin bir parçası gibi kabul edip özlediğim tüm Pamukpınarlıları saygı ve sevgi ile selamlar, başarılı, sağlıklı, huzurlu bir ömür dilerim.
Bu site için emek veren tüm arkadaşlara teşekkür eder işlerinde başarılar dilerim. Sağolsunlar, varolsunlar:)
Ben Pamukpınara 1963/64 dönemi girmiştim. 1969/70 döneminde Ankara Yüksek Öğretmene gittim. Dönemimden arkadaşlar varsa iletişim kurmak isterim Bu siteyi hazırlayanlara teşekkür ederim. Selamlar
Öncelikle, Mehmet Ali Beye ve bu iletişim ortamının oluşturulmasına emek verenlere teşekkür ediyorum. Bilim ve teknolojideki gelişmelerin insanlığa sunduğu olanaklar sayesinde kırk-otuz yıllar sonra birbirimize ulaşıyor olmanın mutluluğu ve karşılaşmalarda tıpkı kendimiz gibi karşılaştıklarımızın da geçmişte kalan görüntülerinin kaçınılmaz değişiminin yarattığı şaşkınlık birbirine karışsa da bizleri sevindiriyor. İnsan hep sevinmekle kalamıyor ve bir çoğunuz gibi ben de kendime biz bu bilim ve teknikteki gelişmelerin neresindeyiz sorusunun yarattığı gerilimi anımsamaktan rahatsız oluyorum. felsefeyi geçelim.
Mehmet Ali Bey! telefon listesinde mükerrer isimler ve numaralar var. Kemal Türker gibi Hak’kın rahmetine gidenlerin isimlerinin karşısına da ikamet yeri alanına ”Merhum” yazmak isabetli olur sanıyorum. Mesela benim adım 379. sırada Kabil Karabulut diye yazılmış, böyle biri yok. 389. sırada yazılı ‘Kamil Karabulut’ benim ve 1974 yılından beri İstanbul da yaşamaktayım. Düzeltme yapabilirsek daha sağlıklı bilgi vermiş oluruz.
Teşekkür ediyor, saygılarımı sunuyorum.
46 yıl dile kolay bir ömür.Bu kadar yıl sonra her nerede PAMUKPINAR adı duysam tüylerim ürperir oyıllara dönerim.6 yıl okadar güzel yıllarım geçtiki burada.Belki çok sıkıntılı günlerimde geçmiştir.Ama o sıkıntılı günler bile bana harika günler olarak hatıralarıma girdi.Burada bu yıllarda güzel ve zor günlerimi ayrıntılı olarak anlatamam ama hatırladıkça içime bir rahatlık hüzün ve burukluk giriyor.Bunu içime çekip bir berrak su gibi içmek istiyorum.Bilmem bu hasreti biraz olsun anlatabildimmi.Gerçi anlatılmaz da sadece hatırlanır.Tüm PAMUKPINAR ailesine sevgiler selamlar. Zeki YILMAZ 1967-68 mezunu.
PAMUKPINAR’LI OLMAK!
Dün,www.pamukpinarlilar.com’u bir kere daha açtım. Telefon listesine yeniden göz attım. Bu kez, 1969’da TÖS (Türkiye Öğretmenler Sendikası) sırasında Okul Müdürü olan Turgut Ertaş Bey’in telefon numarası gözüme ilişti. Aradım. Halen dinç kalmış bir ses; yalın bir anlatım dikkatimi çekti. Didim’e yerleşmişler. Yaz-kış oradaymışlar. Kısa süren bir konuşmadan sonra telefonumuzu kapattık.
Düşündüm. Beni, hiç anımsamayacağını bildiğim halde, telefonla aramaya iten neden nedir?
Elbette Pamukpınarlı olmak. Oradaki saygı-sevgi ilişkisini yaşamış olmak. Birlikte bin kişilik yemekhanede, -hatta karavanada- yemek yemek. Leğenlerde getirilen çayı, kepçelerle aliminyum bardaklara koyarak içmek. Aynı yerde cumartesi akşamları sinemaya gidebilmek için bilet kuyruğuna girmek. Eylül’ün 28’inde çok az da olsa kar yağmasına rağmen tarlada şeker pancarı sökmek. Her sabah, kahvaltıya yetişebilmek için, kadın veya erkek öğretmenlerimiz tarafından altı buçukta kaldırılmak. Bahçeden elma çalmak. Eksi 30 derecede sular donup akmadığı için karla elini-yüzünü yıkamak. Hatta, birkaç hafta banyo yapamayıp bitlenmek.
Bunlar çoğaltılabilir.
Ama bizi bize bağlayan, 43 yıl sonra buluşturan başka etkenler de olsa gerek. En önemli etken ideallerimizdi sanırım:
Okul biter bitmez uzak köylere gidecektik. Her şeyin en doğrusunu biz bilecektik. Okul yeterli değilse okul yapacaktık. Her çocuğun okullu olmasını sağlayacaktık. Kız-erkek bütün çocuklarımıza cumhuriyeti, laikliği öğretecektik. Köylüye yol gösterecektik. Geri bırakılmışlık zincirini kıracaktık. Köyün, yalnızca öğretmeni olarak kalmayacaktık. Gerektiğinde muhtarı, sağlıkçısı, tarımcısı olacaktık.
Bütün bunları yapabilecek miydik? Bu gücü nereden alıyorduk?
Bu gücü, “tavşanın suyu” gibi de olsa, halen sürmekte olan Köy Enstitüleri ruhundan alıyorduk sanırım.
O ruh, İsmail Hakkı Tonguç ve Hasan Ali Yücel’le başlayan, “ köyü ve köylüyü, üreten ve ürettiğini kendi içinde tüketen olmak durumundan kurtarma” ruhuydu.
O ruh, iş içinde, iş aracılığıyla, iş için eğitim yapma ruhuydu.
O ruh, eğitimin üretim için; üretimin de eğitim için yapılması ruhuydu.
O ruh, kendisini ve çevresini değiştirmeye, yenilemeye, çağdaşlaştırmaya, güzelleştirmeye, çevresine ve insanlığa yararlı olma ruhuydu.
O ruh, yarin yanağından gayrı her şeyde, her yerde birlikte olmayı, dayanışma içinde olmayı işaret eden imece ruhuydu.
O ruh, kooperatifleşmeyi geliştirip yaygınlaştırarak, köyün ve köylünün sömürülmesinin önlenmesi ruhuydu.
Bütün bunların ışığında:
Pamukpınar’lı olmak, Cumhuriyeti, bilimsel dünya felsefesini, laikliği benimsemek; insan haklarını savunmayı ilke edinmekti.
Pamukpınarlı olmak, hümanist olmaktı. İnsanlar arasında din, dil, milliyet ve cinsiyet ayrımı yapmamaktı.
Pamukpınar’lı olmak halkla göz göze olmaktı; halkla el ele olmaktı. Yani adam olmaktı.
Pamukpınar’lı olmak, halkın dini ve milli duygularını kullanarak değil; ulusal ve evrensel değerleri sentezleyerek; eğilmeden-bükülmeden makam ve mevki sahibi olmaktı.
Pamukpınar’lı olmak, mesleğini, yeteneğini, bilgisini siyasi iktidarın değil halkın çıkarları doğrultusunda kullanmaktı.
Gerekirse bu uğurda ayakkabı boyacılığı yapmayı; limon veya simit satmayı göze almaktı.
1970 mezunlarindanim (6/A) çok sevdigim,çok özledigim sevgili arkadaslarimla ve ögretmenlerimle görüsmek haberlesmek isterim.Herkese ve siteye bu güzellikleri döktüren arkadaslara sevgi ve saygilar
Çağın gerisinde kalan ülkelerin en büyük sorumluları öğretmenlerdir bence. Hükumetler ya da iktidarlar ne kadar çağ dışı eğitim yasaları çıkarırlarsa çıkarsınlar, öğretmen özgürlük, insanlık, hak, cumhuriyet, vatan sevgisi, adalet ve laiklik gibi konuları öğrencisine yeteri kadar öğretirse iktidarların çıkardıkları gerici eğitim yasalarının pek bir etkisi kalmaz.
Ancak üzülerek görüyoruz ki eğitimcilerin içinde çıkarcı, bana neci, vurdum duymaz, ve bir makam sahibi olabilmek için savrulanlar var. Ben Pamukpınar’ lı ların bu gibi olumsuz davranışlar içinde bulunmadıkları kanaatindeyim. Bunun için de Pamukpınar’ lı olmak benim gözümde bir ayrıcalıktır.
Öğretmenlere gereken saygının gösterilmesi ve toplum içindeki gerçek yerini alması dileği ile bu siteyi hazırlayan ve Pamukpınar’ lı ları buluşturan herkese teşekkür ediyorum.
Karanlığın içinden bizi çekip alan onur,erdem,değer katan kısaca adam olmamıza katkı sağlıyan bu gözde eğitim kurumumuza ne kadar teşekkür etsek azdır,çook azdır.Yaşadığım sürece saygım-sevgim artarak devam edecektir.!
Ayrıca nerde bir Pamukpınarlı görsem kalbim çarpar,gözlerim buğulanır; kardeşimi görmüş gibi sevinirim.!
1965 mezunu Bed. Eğitimi öğ.
Pamukpınarlı olmak yetmez.Pamukpınarlı kalmak ve bozkırın hayatla mücadelesini,HASAN ALİ YÜCEL’İN bize verdiği meşaleyle sonsuzluğa taşımak gerekir düşüncesindeyim. Tüm PAMUKPINARLILARA yürek dolusu selamlarımla…
42 yıl sonra, benim ilk kez katılabildiğim Yeni Bosna Gönen Otel’deki buluşmamız çok düzeyli, anlamlı ve coşkuluydu.
Emek veren herkese, Muhittin Küçükkoçkaya’ya, bize türkü ziyafeti sunan kızı Özlem ve sevgili eşine, iş adamı dostumuz İbrahim Bayram’a, bizi ağırlamaya çalışan otel çalışanlarına çok teşekkür ederim.
Degerli arkadaslara, dostlara merhaba.
Omrumuzun son etabinda Pamukpinarlilarla karsilasmak sicak bir duygu. Bu sayfanin hazirlanmasinin kolay olmadigini bilirim. Kutlarim. Pamukpinar icin sonuca ulasmiyan farkli bir ugrasi verdim ve 3 ayimi harcadim. Asagida belirttigim bu inanclara birlikte yurumeliyiz. Inanc, gorus, irk ayirimi gozetmeksizin birlikte yurume zamanidir. Dunyada son yillardaki olusum bazi ulkeler icin menfaate dayansa da sonuc olarak bu cizgidedir. Gecen yil bazi Pamukpinarli guzel insanlardan olusan M Ali kaya, I. Kurt, M. Tanriverdi, I. Selimoglu, M.Yildirim, H. Asilipinar arkadaslarimizla boyle bir birliktelik gerceklestirdik. 1- Pamukpinar ve benzeri 21 kardes okullarimizin Koy Akademilerine donusturulmesi 2- Ziraat Fakultelerine donusturulmesi 3- Devlet Bolge Ciftliklerine donusturulmesi 4- Sizlerin onerileri
Ilk hedefimizin bunlar oldugunu dusunuyorum. Kapilari asindirma, sesimizi yukseltme, hedefe yurume zamani gecmek uzeredir. Herkese kalbi duygularla esenlikler diliyorum.
Sitemiz hergün biraz daha gelişmekte, geniş Pamukpınar kitlesine hitabeder duruma gelmektedir…Samimi uyarıların da dikkate alınmış olması sebebiyle teşekkür ediyorum…Ve 13. Nisan İstanbul buluşmasını dört gözle bekliyorum…Bu müstesna buluşmaya katılacak birkaç nesil Pamukpınar fertlerini peşinen gönülden selamlıyorum…
Sevgili abilerim ve arkadaşlarım, Pamukpınar ile bir şekilde yolu kesişenler olarak, ortak paydamızdır Pamukpınar. İnternet ortamında o kadar çok okulumuza ait sayfa var ki sayısını hatırlamıyorum. Bu sayfaları tek bir çatı altında birleştirebilsek keşke.Bir olmak iri olmak en güzeli. Olandan bitenden haberdar olmak, paylaşımlarımızın herkes tarafından görülmesi çok daha güzel olacaktır. Ayrıca haziran sonu toplantılarına katılım sayısı düşmeye başladı. Bu noktada kafa yormak gerekecek. Sanal alemde bir araya gelmek kolay da bunu gerçek alemde gerçekleştirmemiz şart. Selamlarımı gönderiyorum…
Bu sitenin hazırlanması, Pamukpınar buluşmasına ve o sıcaklığın tekrar yaşanmasına katkı sunacaktır. Bu sıcak buluşmaya her Pamukpınar’lının gönülden katılmasını dilerim.
Ankaradan Selamlar Sevgiler
Pamukpınar a.ö.l 96-97 yıllarında dolu dolu 2 yıl geçirdim sonra okul yibo ya döndü.
Merhaba,
Pamukpınar Köy Enstitüsü’nde okurken, 3. sınıfta iken (1950 yılında) vefat eden ve okulun karşı tarafındaki tepeliğe defnedilen Ömer Uludağ’ın yeğeniyim. Kendisi Gemerek Çepni doğumlu. Bir süredir amcama ait bilgi toplamaya çalışıyorum. 2023 Ağustos sonunda Pamukpınar’ı ve Sivas’ı ziyaret ettim ve amcamın mezarını buldum. ‘Toprağın Sancısı’ kitabının yazarı Sabri Özer ile de tanıştım. Kendisi amcam Ömer Uludağ ile Pamukpınar Köy Enstitüsü’nde bir süre beraber okumuş ve hatta kitabında da bahsediyor. Ömer amcamın dönemine yakın kişileri bulup bilgi almaya çalışıyorum. Kadim Serinözü Beyfendi sanırım 1950 yılında mezun olmuş. Kendisine ulaşmaya çalışıyorum. Acaba bir telefon numarası veya bir eposta adresi var mıdır kendisine ait? Ömer Uludağ’ı tanıyor olabilir. Sercan Ünsal, Yusuf Şahin, Süleyman Özerdem, Ahmet Özerdem ve bir kaç kişi ile daha telefonlaştım.
Kadim Bey’e ulaşmam konusunda yardımcı olabilirseniz çok sevinirim.
Saygılarımla,
Ayşegül Uludağ (0546 630 92 84)
PAMUKPINAR YAZ BULUŞMASI
25.06.2023 Pazar günü saat 08.00 – 17.00 saatleri arasında PAMUKPINAR’da yapılacaktır. Okul kapalı olduğundan, bu yılki proğram piknik yapmak şeklinde olacaktır. Katılacakların buna göre hazırlıklı gelmelerini rica ederiz.
DERNEK YÖNETİMİ
Tüm Sivas Pamukpinar Ogretmen Lisesi mezunlarına sevgi ve saygıylarimi iletiyorum. 1978 mezunuyum 6 yıl yatılı okudum. Malatyaliyim arkadaşlarin cogusunu unuttum.Eğer tanıyan arkadaş olursa irtibata geçebiliriz. Fotoğraf varsa paylaşabilir
MİLLİ EĞİTİM BAKANLIĞI’NA
ANKARA
Sayı :2022/…..
Konu : Pamukpınar Yatılı Bölge Orta Okulu Hakkında
Sivas ili Yıldızeli ilçesinde bulunan Pamukpınar, 1942 yılında Köy Enstitüsü olarak açılmış, 1952 yılında Erkek İlköğretmen okulu olmuştur. 1976 yılında Öğretmen lisesine dönüştürülmüştür. 1988 yılında bünyesinde güreş okulu da açılan okulumuz 1990 yılında Anadolu öğretmen lisesine dönüştürülmüştür, 1997 yılına kadar eğitim öğretime bu şekilde devam etmiştir. 1997–1998 eğitim öğretim yılında YİBO olmuştur. 2013 yılından itibaren Yatılı Bölge Orta Okulu olarak eğitim öğretime devam etmiştir.
2022/2023 öğretim yılı başladığında, yeterli sayıda öğrenci bulunmadığı gerekçesiyle, okul kapatılarak eğitim öğretim faaliyetine son verilmiştir.
80 yıl süreyle bölgeye ve ülkeye hizmet veren bu eğitim yuvasından çok sayıda öğretmenler, valiler, kaymakamlar, büyükelçiler, hakimler, savcılar, avukatlar, doktorlar, mühendisler, asker kişiler, dünya şampiyonları, Avrupa şampiyonları, Türkiye şampiyonları, federasyon başkanları, iş insanları, sivil toplum kuruluşları liderleri, milletvekilleri, kısaca hayatın her alanında önder insanlar yetişmiştir.
Ağırlıklı olarak Sivas, Tokat, Erzincan olmak başta olmak üzere Erzurum, Rize, Artvin, Ordu, Yozgat, Kırşehir ve diğer bir çok ilden yoksul aile çocukları, Cumhuriyetin sağladığı imkanlarla, bu eğitim yuvasında eğitim ve öğretimlerini tamamlamışlardır. Buradan mezun olan her öğrenci ileriki iş ve meslek hayatlarında, Türkiye Cumhuriyeti devletinin kendilerine sağladığı bu imkanları akıllarında hep tutmuş ve Cumhuriyete ve devlete bağlılık ve hizmette asla kusur etmemişlerdir.
Okul fiziki şartları bakımından da özel bir konuma sahiptir. Okulun sınırları içerisinde geniş bir arazi bulunmaktadır. Eğitim öğretim binaları, kütüphane, yemekhane (aynı zamanda tiyatro, sinema salonu), fırın, yatakhane, ambar binası, terzi hane, hızar hane, motor atölyesi, hamam binası, öğretmenler ve çalışanlar için lojman binaları, spor salonu, cami gibi çok sayıda binalar bulunmaktadır.
Bu binaların önemli bir kısmı tarihi nitelikte olup, SİT alanı olarak ilan edilmiş ve koruma altına alınmıştır.
Yukarıda ancak bir kısmını ifade edebildiğimiz bu imkanlara sahip olan okulumuzun kapatılması, bölgemiz ve ülkemiz adına bir kayıptır.
Okulun açık olduğu dönemlerde dahi, bazı hak hukuk tanımaz, beytülmalin malına göz dikmiş, açgözlü insanlar tarafından, arazinin bir kısmı ekilip biçilmek suretiyle yağmalanmaya kalkışılmıştır.
Şimdi gelinen bu noktada, tamamen sahipsiz kalacak olan bu araziler ve binalar, aynı haramiler tarafından yağmalanıp, talan edilecektir.
Sonuç olarak;
Yukarıda ancak bir kısmından bahsettiğimiz, gerçekleşme ihtimali kuvvetle muhtemel olumsuz sonuçların gerçekleşmemesi için;
Pamuk Pınar’da okumuş ve bu devletin sağladığı imkanlarla iş ve aş sahibi olmuş olan insanlar adına;
- Öncelikle, okulun kapatılması kararından vaz geçilmesini ve uygun görülecek bir şekilde eğitim ve öğretim faaliyetine devam etmesini talep etmekteyiz.
- Eğitim öğretim faaliyeti için gerekli şartların kalmadığı değerlendiriliyor ise, başkaca kamu kurumları vasıtasıyla (örneğin bir kamu kurumunun eğitim merkezi, tarım/ziraat uygulamaları, tohum ve fidan yetiştirme merkezi vb. gibi), burasının yaşamasının sağlanmasını talep etmekteyiz.
Gereğinin takdir ve ifasıyla, derneğimize bilgi verilmesini saygılarımızla arz ve talep ederiz.
22.09.2022
PAMUKPINAR MEZUNLARI EĞİTİM
KÜLTÜR VE YARDIMLAŞMA DERNEĞİ
Başkan
Av. Ünal YILMAZ
İletişim Bilgileri
Sirer Caddesi Sağlık Sitesi Kat.2 No.8-9 SİVAS
av.unalyilmaz1@gmail.com
0 532 558 58 06
DEĞRELİ ARKADAŞLARIM, PAMUKPINAR SEVDALILARI…
Yaşamım boyunca aşağıda yazacağım satırları kaleme alacağımı hiç düşünmemiştim. Bugün 1941 yılında kuruluş çalışmalarına başlanan PAMUKPINAR KÖY ENSTİTÜSÜ yerleşkesinde en son olarak PAMUKPINAR Yatılı Bölge Okulu (YİBO) olarak faaliyet gösteren kurumun 12.09.2022 Pazartesi günü sabahı itibariyle kapatılacağını öğrenmiş bulunmaktayım. Sizlere üzülerek bildirmek durumundayım.
Diğer köy enstitülerde olduğu gibi ülkemize binlerce öğretmen ve eğitimci yetiştiren PAMUKPINAR’ın kapısına kilit vuracak zihniyetin Cumhuriyetimizin aydınlığı Köy Enstitülerinin binalarına bile tahammül edemediğini artık biliyoruz. Korunması gereken kültür varlıkları arasına almak için yapılan çalışmalarda karşılaşılan güçlüklere rağmen bu kapsama alınan Pamukpınar Köy Enstitüsünden kalan binalar dahil mevcut yapı böylece kaderine terk edilmiş olacaktır. Üzgünüm…
Bu çerçeve de alınan kararın değiştirilmesi için mücadele etmek gerektiğini; tüm köy enstitüsü, öğretmen okulu ve lisesi mezunları ile Cumhuriyetimizin öğretmenlerinin önemli görevler düştüğü düşüncesindeyim. Bu nedenle tüm köy enstitüsü, öğretmen okulu sivil toplum kuruluşları ile eğitim emekçilerinin sendikalarını göreve çağırıyorum.
Gün Cumhuriyetimizin eğitim kurumları mirasına sahip çıkma günüdür…
Saygılarımla…
Bir Pamukpınar kitabı daha çıktı.
sercanunsal24@yahoo.com.tr
Babam Pamukpınar Köy Enstitüsü de okumuş. Okuma yılları 2.Dünya Savaşı’nda denk geldiği için eğitim hayatları da çetin geçmiş. Öğün olarak yenen haşlanmış şeker pancarı, patates ile geçtiği günlerini anlatırdı. Yokluğun, imkansızlığın arasında nasıl yaşam mücadelesi verilir bu insanlar bunu yaşamış. Babam ve arkadaşları eğer İmkan tanısanız Paris’e vali olacak kadar donanımlı insanlardı. Köy Enstitüleri bir devlet sisteminde, kendisine yazık edilmiş kurumlarından biridir.
Pamukpınarda, 26 Haziran 2022 Pazar günü toplanıyoruz.Geleneksel Pamukpınar yaz .buluşmalarımızın 25.cisini gerçekleştireceğiz.Bir gün önce gelenler yada birgün sonra kalmak isteyenler okulun misafirhanesinde yatılı kalabilecekler. Bilgilerinize.
DUYURU
“Anadolu Aydınlanmasında PAMUKPINAR” isimli kitabımız çıktı. Pamukpınar’lı bir ekip tarafından uzun çalışmalar sonucu çıkarılan kitabımız dağıtıma hazır. İsteyen arkadaşlarımız: (05323146901 – Bekir Bayram) – (05323926037-Hasan Göztepe) – (05052604848 – Mustafa Akyol) arkadaşlarımızdan temin edebilirler.
Babam HÜSEYİN PARILTI Pamukpınar Köy Enstitüsü mezunu idi. Maalesef kendisini kaybettik yıllar önce. Siteyi tesadüfen buldum yoğun duygularla inceledim. Babam çok anlatmazdı okulunu yaşadıklarını, bizde sormayı akıl edemezdik. Nasıl iyi geldi bu site bilseniz bana. Hepinize sevgi ve saygılarımı gönderiyorum.
Pamukpınar mezunlarından:
Ali Uzun (Fizik Prf. Dr.) 1962 mezunu,
Abdullah Kurt (Yazar) 1961 mezunu,
Hasan Göztepe (Yazar) 1972 mezunu,
Durmuş Türker (Şair) 1969 Mezunu,
Mustafa Akyol (Sendikacı) 1972 mezunu,
Bekir Bayram (Koordinatör) 1972 mezunu,
Mehmet Ali Kaya (iletişimci) 1969 mezunu
Yedi kişilk yazım kurulu ekibi olarak, bir yıldan uzun zamandır araştırıp derleyerek yazmaya çalıştığımız (Anadolu Aydınlanmasında PAMUKPINAR) kitabımızın son aşamasındayız. Kitabımızı en kısa sürede Pamukpınarlılarla buluşturmaya çalışıyoruz. Bilgilerinize.
Ben 1989 Pamukpınar mezunuyum bütün pamukpınar ailesine slam olsun
Pamukpınar ailemize 2022 yılında sağlık, mutluluk ve huzur diliyorum. Pamukpınar sıcaklığının artarak devam ettiğini görüyor, tüm arkadaşlarıma, öğretmenlerime, Pamukpınara yolu düşen herkese selam ve saygılarımı sunuyorum.
“PAMUKPINAR AYDINLIĞI”
Prf. Dr. Kemel Kocabaş tarafından yazılan bu kitap, YENİ KUŞAK KÖY ENSTİTÜLERİ DERNEĞİ yayınlarından çıktı. İsteyenler bu kitaba, derneğin (0232 256 52 62) telefonundan ulaşabilirler.
Pamukpınar’da 25 Temmuz 2021 Pazar günü toplanıyoruz. Geleneksel Pamukpınar yaz buluşmalarımızın 24. sünü gerçekleştireceğiz. Aynı gün (Pamukpınar Mezunları Derneği) YÖNETİM KURULU üyelerimiz yenilenecek. Bir gün önce gidenler ya da bir gün sonra kalmak isteyenler, okulda yatılı kalabilecekler. Bilgilerinize.
Pamukpınar’da Temmuz ayı içerisinde toplanacağız. Aynı zamanda genel kurul yapılacak.Yönetimdeki arkadaşlarımız, yasal prosedürü tamamladıktan sonra, bir tarih sapyayacaklar. Tarih belli olunca, hemen duyuracağız. Bilgilerinize. 532 514 99 14
Vasfi Gözüdok
1995-1996 ve 1996-1997 Yıllarında Hazırlık ve lise 1. Sınıflarında Pamukpinarli olma şerefine nail oldum.Orada geçen yıllarım ömrümün en güzel yillariydi demekten kıvanc duyuyorum
Şuanda Tokat merkezde ikamet ediyorum
Würth Sanayi Ürünlerinde satış temsilcisi olarak görev yapmaktayım 05413748284 irtibat numaramdın selam saygı ve dua ile esen kalın
Kırık Ayna
505 689 34 69
Merhaba Değerli Büyüklerim, Ben Abdullah Erdem’in oğluyum. Babamı 27 Şubat 2021 Tarihinde Kayseri’de Yattığı hastanede maalesef kaybettik. Babam en son bu güzel oluşumdan haberdar olmuş ve benden Pamukpınar mezunu arkadaşlarının listesini çıkartmamı istemişti. Bize hep okul dönemlerinden bahsederdi. Ne mutlu ki güzel anılar,güzel dostluklar edinmiş. Hastalığı boyunca ve Vefatı sonrasında arayan ve üzüntümüzü paylaşan tüm büyüklerime teşekkürlerimi iletiyorum. Sizlerden ricam babam için hayır dualarınızı eksik etmeyin.
Okan Erdem
Pamukpinar 89 mezunuyum tum pamukpinar camiasini sevgi saygi ve muhabbetle selamliyorum ayrica bu sitenin kirulmasinda emegi gecen herkese tesekkurler
Tüm Pamukpınarlılara selam olsun.Çocukluğumuz ve ilk gençlik yıllarımızın Özlem’i sardı içimi.Umarım en kısa sürede biraraya da geliriz.
Ben 1947 mezunu Mustafa AYDIN’ın ortanca çocuğu, ikinci oğluyum.
Mezunlarınızla iletişim içerisinde olmak ve etkinliklerinizden haberdar olmak istiyorum.
İzmir Foça’ da yaşıyorum ancak bir süreliğine Isparta’ da yerleşik bir fabrikada müdürlük yapıyorum.
Tüm mezunlarımıza saygılarımı sunuyor başta babam olmak üzere hakka yürümüş olan büyüklerimizi rahmetle anıyorum.
Sevgi saygı ve dostlukla
M. Alptekin AYDIN
05075182010
Sayın Yönetici (Sevgili M.Ali Bey) ,isim listesinde gezinirken aşağıda yazacağım isimlerin eksik olduğunu farkettim.Belki eklersiniz diye iletiyorum:Mezuniyet yıllarında bazı hatalar olabilir,bazılarının da numarası değişmiş olabilir. .Ahmet Çelik 1966 0537 627 43 15 İzmir Sami Durukan 1966 o536 466 04 24 İzmir Mehmet Sezer 1967 o543 523 64 01 İzmir . Zeki Çetin 1963 0505 53622 99 Ankara …. İhsan Şahin 1968 0544 846 42 39 İzmir Saygılarımla 65 Mez.Güngör Babacan
1971-72 pamukpınar ilköğretmen okulu mezunuyum ismim İbrahim Taşhan beni tanıyan arkadaşlarla görüşmek istiyorum tanışmak istiyorum.
Sevgili Pamukpınar Ailesi
Ben 1978 mezunuyum. Tunceli öğretmen lisesinden 1976 yilinda nakil yoluyla gelmiştim.
Pamukpınar sadece bir okul değil, bizleri zorluklara alıştıran bir kisla; yardımlaşma ve dayanışma ruhu kazandıran bir ocaktı.
Şimdi Niğde Ömer Halisdemir Ünv.Eğitim Fakültesinde öğretim görevlisi olarak çalışıyorum.. Herkese selamlar..
Sayın Ilgili,
Ben, 1950 girişli ve 1956 çıkışlı Pamukpinarli emekli Psikoloji profesörüyüm. (ODTU profesörü)
Kayıtlarda gözükmüyorum
Saygılar.
Prof.Dr. Ali Sadi Gitmez
Cep: 05333820583
1981 yilı mezunuyum. Emekli ogretmenim. Istanbul ümraniye de sürücü kursu işletiyorum. Herkese selamlar. 05535341182
Pamukpınar ilköğretmen okulu 1972 mezunuyum.25 yıl çalıştım.O günkü koşullar için de 1997 yılında emekli olup , Ankaraya yerleştim .
Sevgili Pamukpınarlılar,
Ben 1961 mezunu, 144 Abdullah Kurt’um. Bu güzel çalışmalarınız görünce bunca yıldır nasıl habersiz kalmışım çok şaşırdım. Geç de olsa bilgilenmiş olmaktan mutluluk duydum.
Erzurum Eğitim Enstitüsü’nü bitirdikten sonra 29 yıl öğretmenlik yaptım. 1992 de emekli oldum.
Sular Yükselirken (Sokak Kitapları), Yarasalar (Gece Kitaplığı)İki kitabım yayımlandı. BKM, idefix, trenyol, kitapyurdu’ndan alınabilir.
Sular Yükselirken, Anadolumuz’un geri kalmışlık romanıdır.
Yarasalar’da, Pamukpınar’ı, Pamukpınar’ın eğitim sistemini, değerli öğretmenlerimizi, bu yuvadan yurdumuzun dört bir yanına yayılan gençlerin “aydınlanma” çalışmalarının nasıl engellendiğini anlattım.
Beni de “mezunlar” listesine almanızı diliyor, hepinize sevgilerimi sunuyorum.
Telefonum: 535 599 95 22
Dr. Hüsnü AKYOL
Jeoloji Yüksek Mühendisi.
1968 yılında 5A sınıfından Ankara Yüksek öğretmen okuluna yollandı.
1979 yılında Üniversite sınvlaından sonra Hacettepe Ünibersitesinde Maden Jeolojisi Yüksek Mühendisliğine kaydolup 6 yıllık öğrenim sonunda 1975 yılında mezun oldu.
MTA ve ETİBANK Genel müdürlüklerinde 19 yıl çalıştı. 1994 yılında Çukurova üniverditisinde Madenlerin oluşum Evrimi üzerine doktoraya başladı . 1999 yılında doktorasını bitirerek Doktor Unvanını aldı.
Etibank a bağlı kuruluş Olan Çinkur Genel Müdürlüğü’nün özelleştirilmesiyle
1995 yılında TPAO Genel(Türkiye Petrolleri Anonim Ortaklığı) Müdürlüğünde görev aldı. 18 yıl kadar Petrol ve doğal Gaz üzerine Arama ve Araştırma çalışmalarında bulundu.
2015 yılında Emekşi oldu. Ankara’da yaşamaktadır .
Sevgi Ve Saygılarımla.
Selam olsun tüm Pamukpınarlılara, Ilıca Çeşmesinden su içenlere. 1970 1971 mezun Selahattin Atalay. 51 yıllık hasretle selamlar
Ben Ali Çağlayan / 1964 Pamukpınar İlk Öğretmen Okulu Mezunuyum.Bu okuldan mezun olanların hepsine sevgi ve saygılar sunuyorum.Şimdi Ankara’da kendi atölyemde resim yapmaktayım.Avrupa Sanat Müzesinde resmim var.
Bu site yapımında emekleri olan arkadaşlara ayrıca teşekkür ederim. 02.01.2021
1987-1988 Mezunuyum tüm Pamukpınar ailesine selamlarımı iletiyorum.
Sevgili Pamukpınar’lılar. Bu site kurulumunu düşünüp ,hazırlayıp, uygulamaya koyan arkadaşlara teşekkür ve şükran duygularımı sunmak istiyorum.. Burada, aynı yaşamı paylaşmış, aynı havayı koklamış, aynı ruhtan beslenmiş kişilerin irtibatının sağlanması çok önemli ve övgüyü hakediyor bence. Ben hiç toplantılara katılamadım, haberim de olamadı zaten. Çok hoşuma gidiyor, böyle bir kanaldan okulum hakkında bilgiler almak, okuldaşlarımla irtibat sağlıyabiliyor olmak. Eminim sizlerde öylesiniz.
Ben Ankara’da yaşıyorum. 30 yıl oldu burada yaşam sürem ve artık ayrılmam da zor. Çünkü çocuklarım ve torunlarım buradalar. En kıymetli hazinem benim onlar.
1969 mezunuyum. Amasya’lıyım. Ankara’da Avukatlık yapıyorum halen.
Tüm Pamukpınarlı okuldaşlarıma selam ve sevgiler , değerli öğretmenlerime ayrıca saygılarımı da sunuyorum.
Selam. 1983 mezunuyum. Emekli polis memuruyum. Memleketim Sivas, Şarkışla, Gümüştepe(yapaltın) köyü. Şu an Kayseri’de ikamet ediyorum. Bütün Pamukpınarlılara selam olsun.
1968/1969 Mezunuyum Okulumuzundan mezun olan Tüm Arkadaşlarıma selamlarımı yolluyorum. Bundan sonraki yaşamlarında sağlıklar ve huzur dolu günler dilerim. Bizleri yetiştiren Değerli Hocalarımıza Hayatta olanlar için Saygı ve hürmetlerimi Sunar. Ahirete intikal edenlere de Allahtan Rahmet dilerim.
Pamukpınar öğretmen Anadolu lisesinden mezunum
Tüm pamukpınar mezunlarına sevgiler ve saygılar.
Merhaba, Pamukpınar 1971-77 Öğretim yılı 77 mezunuyum. Yolu Pamukpınardan geçen tüm öğretmen öğrenci kardeşlerime kucaklar dolusu selam, sevgi. saygı… Telefon numaram listeye eklenirse sevinirim 0532 377 22 89 İstanbul
KÖY ENSTİTÜLERİ – PAMUKPINAR KÖY ENSTİTÜSÜ – TARIM ÖĞRETMENİ ÖMER YURDUGÜL (Ziraat Ömer) – http://www.kalabalikcadde.com/koy-enstituleri-pamukpinar-koy-enstitusu-tarim-ogretmeni-omer-yurdugul-ziraat-omer/
Salih Cengiz, 1970 Pamukpınar mezunu. Aynı yılın karakışında Hakkari’ye atanıyor. “Gara dağlar gar altında galanda.” Hakkari’den öte yol kapalı. Salih yol bilmez, dil bilmez. Hakkari merkezden görev yapacağı köye kadar uzanan ve bir ay süren, köy köy yaya yolculuğunu konu alan (ZORLU YOLCULUK) romanı çıkmıştır. Dili, akıcı, sade ve sürükleyici. Bigilerinize. 542 575 24 24
Hasan GÖZTEPE Pamukpınar mezunu, emekli öğretmen. Aynı zamanda dili sade ve akıcı bir yazar. YUMURTA PARASI ve PAMUKPINAR YOLCULARI isimli kitapları çok okunmakta.Ayrıca arkadaşımızın 12 adet daha kitapları bulunmakta.Bilgilerinize. Göztepenin telefonu: (532 392 60 37)
Her yıl haziran ayının son pazar günü Pamukpınarda toplanıyorduk. Sınavlara, seçimlere denk geldiğinde ise temmuz ayına sarkıyordu. Pandemi nedeniyle bu yaz (2020) toplanamıyoruz. Pamukpınar Mezunları Derneğinin kararı. Bilgilerinize.
Pamukpınar Köy Enstitüsü mezunu ile yapılan röportaj.
(Pamukpınar Köy Enstitüsü’nde bir aşk cinayeti vs.)
Pamukpınar’da yapılan bir röportaj.
https://www.youtube.com/watch?v=sW1qzOXP2D8
Herkese selamlar 1991 yılı mezunuyum Sivas Kangal Alacahanlıyım Trakya Ünüversitesi Çorlu Meslek Yüksekokulu Dericilik Bölümü mezunuyum.Aynı dalımda Çorluda Deri fabrikasında Üretim sorumlusuyum
Pamukpınarlıların yeni yılını kutlar, sağlık ve mutluluk dilerim.
Merhaba ben bir proje kapsamında pamukpınar köy enstitüsü hakkında bilgi toplamaya çalışıyorum bana yardımcı olabilir misiniz?
‘Değerli Pamukpınarlılar,
Varlık Dergisinin ağustos sayısında ‘Pamukpınar Köy Enstitüsü İle İlgili Geçikmiş Bir Açıklama’ başlıklı yazımı daha önce duyurmuştum. Yazı konusu edilen olayları daha önce dergide yazan İbrahim Yıldırım’ın ‘düzeysiz cevabi’ yazısı derginin eylül sayısında yayınlanmıştır. Bu yazıya verdiğim ‘Pamukpınar Köy Enstitüsü Tartışmasıyla İlgili Zorunlu Bir Açıklama’ başlığı ile ekim sayısında yayınlanmıştır.
Cumhuriyetimizin en önemli ve özgün eğitim kurumlarından olan Köy Enstitülerini her zeminde mesnetsiz şekilde karalamaya çalışan kalemlerin niyetini sergileyen bu gelişme de; ‘konuya’ sahip çıkarak bana destek ve güç veren PAMUKPINARLILARA ve diğer öğretmenlerime aracılığınızla teşekkür etmek isterim.
Saygılarımla,
Sercan ÜNSAL
Pamukpınarlıların dikkatine: Pamukpınar Köy Enstitüsünde 1950 öncesi bir aşk cineyetinin yaşandığını kulaktan kulağa duyuyoruz. Yaşanan o olayı birinci elden öğrenme şansına sahip olduk. O dönem Pamukpınarda öğrenci olan ve bugün hayatta olan, HÜSEYİN KIZILIRMAK abimizden, birinci elden öğrenebiliyoruz. Hüseyin abinin telefonu: 0535 893 99 87.
Merhaba.Pamukpınarlı olmak bir ayrıcalıktır.Tüm eğitim emekçisi dostlara ve bu sitenin oluşumunda emeği-çabası olan dostlara selamlar…1966 mezunu Mustafa AKBULUT
1964-65 mezunuyum.Çalışmaları ve etkinlikleri yakından izleyemedim.İnternet sitesini de bugün öğrendim.Bir kere İstanbul’da 3 kere de İzmir’de buluşmalara katılabildim.Okul ziyaretlerine katılamadım.M.Ali Kaya arkadaşın telefonuna mesaj göndererek manen katılabildim.Siteyi incelerken telefon listesinde bazı isimlerin olmadığını farkettim.Belki notlarınıza ekler veya iletişim kurmakta gerekli olur düşüncesiyle bazı isim ve tel. eklemeyi uygun gördüm.404.sıradaki Hacı Mustafa Tümer,maalesef vefat etmiştir.Ekleyeceğim isimler:
Cihangir Babacan 0505 389 78 97 Yalova
İzzet Çimen 0533417 1047 ?
Ali Çağlayan 0532 511 7893 Ankara
Mustafa Akbulut 0536 270 00 45 Ankara
Ahmet Öztürk 0545 619 1710 İzmir ……..Selam,sevgi ve saygılarımla.
Varlık dergisi Ağustos 2019 sayısında “Pamukpınar Köy Enstitüsü ile ilgili Gecikmiş Bir Açıklama” başlıklı yazım yayımlanmıştır. Bilgi ve değerlendirmelerinize sunarım. https://www.varlik.com.tr/varlikDergisi.aspx
Pamukpınar dostlarının buluşmasına,görüşmesine aracı olan, sitenin kurulmasında emeği geçen herkese çok teşekkür ederim.Tüm Pamukpınar mezunlarını selamlıyorum.
DUYURU
2019 yaz buluşmamız, 30 HAZİRAN Pazar günü Pamukpınar’da gerçekleşecektir. 23. buluşmamıza; bir gün önce gelenler ya da sonraki gün kalmak isteyenler; okulun misafirhanesinde yatılı kalabileceklerdir. İsteyen arkadaşlarımız eşleriyle ve çocuklarıyla birlikte katılabiliyorlar. İrtibat: 0532 514 99 14 – Mehmet Ali Kaya
Değerli Pamukpınar yolcuları!
PAMUKPINAR YOLCULARI adlı kitabım sizlerin isteğiniz ve desteğinizle kısa zamanda tükendi. Sizlerden gelen ve gelecek olan anılarla ikinci baskısını hazırlıyorum. Ancak bu arada ve iki arada bir derede denecek bir konumda 104 şiirimden oluşan KEŞKE”yi 2018″de çıkarmıştım. 1972 / 1993 yılları arasını kapsayan anı/deneme tarzındaki YUMURTA PARASI adlı son kitabım da çıkalı bir hafta oluyor.
Arka kapak yazısını yazarak sevincimi sizlerle paylaşmak istiyorum:
“Hayat bize verilen bir armağan desem, fırsat başkalarına karşın başarmayı da içerdiği için bana çok doğru bir tanım gibi görünmüyor. Sunulan bir armağan desem, kötü koşullarda yaşayanlar “Bu mu armağan?” derler diye düşünüyorum.”
…………………………………………………………………………………………………………………………
Arzu eden arkadaşların bana ulaşmaları için cep telefonum 0532 392 60 37 e mail adresim hasangoztepe@gmail.com
Ben 1971 mezunu RIFAT TOPCU…Numaram 05063007347…donem arkadaşlarıma ulaşmak istiyorum..
Merhabalar,
Varlık Dergisi Nisan ayı sayısında ‘Köy Enstitülerine Yolu Düşenler’ başlıklı yazım yayınlanmıştır. Ayrıca, ‘Sessiz Pamukpınar’ başlıklı yazım da Köy Enstitüleri ve Çağdaş Eğitim Vakfı bülteninde yayınlanmıştır. (Linki:http://www.koyenstitulerivakfi.org.tr/FileUpload/ds12596/File/bulten_52_web_.pdf)
Bilgi ve değerlendirmelerinize sunarım. Saygılarımla,
Sercan ÜNSAL
Gönül birliği içinde olduğum Pamukpınarlı tüm öğretmen arkadaşlarıma ve öğretmenlerime selam,sevgi ve saygılarımı sunarım.
1 Temmuz 2018 günü yapılan Pamukpınar Mezunları Derneği’nin Genel Kurul toplantısı için -üye değilim ama – ben de 46 yıl sonra Pamukpınar’daydım. Öncelikle dernek aracılığıyla Pamukpınar’ı yaşatmaya çalışan tüm arkadaşlara teşekkür ediyorum. Ancak, derneğin iradesi dışında gelişmiş olan gördüklerim karşısında oldukça üzüldüm. Çünkü çok şey kendi haline çürümeye ve yıkılmaya terk edilmiş. Duygularımı şu dizelerle anlatmaya çalıştım:
Bir tek yeşilliği kalmış
Yazık olmuş okuluma
Arsasını Arhaz almış
Yazık olmuş okuluma
Kırk altı yıl sonra gördüm
Gördüğümde arttı derdim
Anılara selam durdum
Yazık olmuş okuluma
Revir yalnız duvar kalmış
Hamam işlik harap olmuş
Çevresini otlar almış
Yazık olmuş okuluma
Sanki orda okumadık
Bülbül gibi şakımadık
Güzellikler dokumadık
Yazık olmuş okuluma
Biz ordayken hayat vardı
Pamukpınar bize dardı
Kimler muradına erdi
Yazık olmuş okuluma
Sesimizle çınlar idi
Çamlıbeller inler idi
Yıldızeli dinler idi
Yazık olmuş okuluma
Ülkesine ışık idi
Toprağına âşık idi
Uygarlığa beşik idi
Yazık olmuş okuluma
ARKADAŞ der ne yapmalı
Bilim yoluna sapmalı
Durup toprağını öpmeli
Yazık olmuş okuluma
22. yaz buluşmamız 1 temmuz Pazar günü PAMUKPINAR’da gerçekleşti. Aynı gün Genel Kurul Toplantımızı da yaparak, yeni yönetim kurulumuzu oluşturduk. Geniş bilgi sitemizin etkinlikler bölümünde yazılı.
Nitelikli ve düzeyli Pamukpınar’lılık sevdası, her üç kuşak Pamukpınarlıları; (bizden öncekileri, bizleri, bizden sonrakileri) kucaklaştırmaya devam ediyor. Son yıllarda nicel olarak artış gösteren katılım; bu yıl biraz düşüs gösterdi. Üniversite sınavlarına denk gelmesi, seçimlerin Haziran ayına denk düşmesi katılımın azlığında önemli etkenlerden bazıları. Yaz buluşmalarımız geleneksel olarak, her yıl, haziran ayının son Pazar günü yapılıyordu. Son birkaç yıl; ramazan ayına, seçimlere denk gelmesi nedeniyle temmuz ayına uzamıştı.
Bir dahaki seneye aynı sevgi saygıyla, katılımımızın çoğalacağını umuyuorum. Selam ve saygılarımı sunuyorum.
Birliktelikler kolay olusmuyor. Ramazan Bayrami birliktelikleri pekistiren bayramdir. Hepimize kutlu ve mubarek olsun.
Pamukpınarın 1970 yılı mezunlarından İBRAHİM BAYRAM kalp krizi sonucu yaşamını yitirmiştir. İbrahim Bayram, Pamukpınar mezunlarını yıllar sonrasında biraraya getirmeyi başaran, Pamukpınarlıların öncülerindendi.Özellikle Pamukpınarlıların İstanbulda bululmasının sayısız düzenleyicisiydi.Pamukpınar ailesinin başı sağ olsun.
Cenazesi 6 Haziran 2018 çarşamba günü öğle vakti Göztepedeki Şahkulu Cemevinden kalkacaktır.
DUYURU
2018 yaz buluşmamız, 1 Temmuz Pazar günü PAMUKPINAR’da gerçekleşecektir. Bir gün önce gidenler ya da sonraki gün kalmak isteyenler; okulun misafirhanesinde yatlı kalabileceklerdir. İsteyen arkadaşlarımız eşleriyle ve çocuklarıyla katılablirler.Bu yıl ayrıca Genel Kurul toplantımız da yapılacaktır. İrtibat: 0532 514 99 14 Mehmet Ali Kaya.
Değerli Pamukpınar’lı Dostlar!
Anılarımızdan oluşan Pamukpınar Yolcuları’ndan sonra, 1968 yılında beri yazmakta olduğum şiirlerimin de içinde olduğu, yüzden fazla şiirden oluşan “KEŞKE” adlı kitabım baskıdan çıktı ve bugün elime ulaştı. Onu da sizlerle paylaşmanın heyecanını duyuyorum. Pamukpınar Yolcuları için verdiğiniz desteği “KEŞKE” için de umut ediyorum.
Pamukpınar ailesinin yeni yılını kutluyor, sağlık, huzur ve mutluluklar diliyorum.Geçmiş yıllarda olduğu gibi; 2018 ylılndada Ankara, İstanbul, İzmir ve diğer illerde zaman zaman bir araya gelinecek. Ayrıca yaz ortasında Pamukpınar’da (kaynağında) gerçekleşecek devasa sıcak bulışmayı şimdiden heyecanla bekliyorum.
2018 yılının, dünya ve ülkemiz için barış, huzur ve mutluluk dolu geçmesini diliyorum.
Mehmet Bayram, Pamukpınar’ın 60′lı yılları mezunlarındandı. Kalp krizi geçirerek vefat etmiştir. Pamukpınar camiamızın başı sağolsun. Cenazesi 21/11/2017 Salı günü öğle vakti Göztepe köprüsü yakınındaki Şahkulu Cemevinden kalkacaktır.
Duyurulur!
PAMUKPINARLI ARKADAŞLARA
“Pamukpınar Yolcuları”nda da belirttiğim gibi Pamukpınar bizim için bir aşktı. Hani ayrılsanız da
seversiniz, hayatınızda hep yeri vardır. Yaşam boyu sizde hep izleri kalır. İşte öyle bir şey..
Bu kitapta o aşkı, bizi var eden o duyguyu anlatmaya çalıştım. Köy Enstitüsü döneminden 1972
yılına dek olan döneme yer vermek istedim. Gördüm ki o dönemin arkadaşlıkları da başkaymış. Kimse
kimseye içi boş ve alışılmış sözler söylemiyor. Sevgilerini, özlemlerini, tutkularını içtenlikle
anlatıyorlar.
“Pamukpınar Yolcuları” daha işin başındayken bile güzel şeylere neden oldu. Örneğin İbrahim
Kurt’a gönderdiğim kitaplar ilkokul öğretmenim ve akrabam Zeynel Pur’un yaklaşık 60 yıl sonra Zile’li
Cafer Türker’le telefonda da olsa buluşmalarını sağladı.
Köylüm ve akrabam Ali Rıza Candemir’le yaşadıkları bir anının anımsanmasını ve oğlu
Aydın Türker aracılığıyla bana yazılı olarak ulaşmasını sağladı.
Eski senatör rahmetli Niyazi Ünsal’ın oğlu Sercan Ünsal kitabımdan onlarca almakla yetinmedi.
Yine ilkokul öğretmenim ve köylüm rahmetli Hurşit Yavuz’un arkadaşı Mehmet Baklacı ile ( Hurşit
öğretmen ona ‘zerzevat’ diyormuş) telefonda duygulu anlar yaşamamıza neden oldu. (Onlardan da o
yıllara ilişkin anılarını yazıp bana ulaştırmalarını rica edeceğim.)
Yıldızeli’nin Sarıçal (Çerdiğin) köyünden, şimdi İzmir’de yaşayan dönem arkadaşımız Salim Yılmaz
şiirini ve birkaç anısını mektup olarak bana ulaştırdı bile.
Manisa’da diyalizde tedavi gören Hasan Baran, Hacı Hasan Tatar’ın götürdüğü Pamukpınar
Yolcuları’nı okuyunca çok duygulu anlar yaşadığını söyledi.
Mübeccel Bekmirza öğretmenimiz hem yazarak, hem onlarca kitap alarak ve arkasından
düşüncelerini bana ileterek ayrı bir katkı yaptı.
Nizam Özer öğretmenimiz telefonda birkaç eksiğimi, yanlışımı söyledikten sonra o kadar güzel
şeyler söyledi ki yazma tutkumu arttırdı.
Mahmut Soman’ın aracılığı ile Pamukpınar Yolcuları’nı okuyan ilköğretim müfettişliği yapmış bir
diğer Pamukpınarlı Hasan Özel (?) kitabın okullara yardımcı ders kitabı olarak önerilmesi gerektiğini
söyledi.
Okmeydanı’nda oturan köylüm Saliha Dışkaya, özellikle Pamukpınar’daki günlük yaşantımızın
Akpınar Köyü Derneğinde gençlere yüksek sesle okunmasını önerdi.
Akdeniz Üniversitesi’de öğretim üyeliği yapmakta olan Halil Kaleli öğrencilerine bu kitaptan
edinmeleri önerisinde bulunacağını söyledi.
Öğretmenlerim Serpil ve Hüseyin Tankuş, Nihal ve Mahmut Çilingir, Sahavet Önsoy Varol, Atilla
Topçuoğlu; öğrenci arkadaşlarım Hüsnü Aydoğdu, Bekir Bayram, Ali Kaya, Şükrü Yakışık, Yakup Aslan,
İbrahim Bayrak, Özgür Torun, Duran Ervan, Halil Aydıner, Şevki Aydoğmuş, Derviş Gülseven ve bu
sayfada adını yazamadığım pek çok öğretmenim ve pek çok arkadaşım beğenilerini söyleyerek,
yanlışlarımı göstererek ve eksiklerimi tamamlayarak bana katkıda bulundular.
Hepinize teşekkür ediyorum.
Değerli Pamukpınarlılar,
Refahiye’de öğretmen ve yönetici olarak yıllarca hizmet veren, Pamukpınar Köy Enstitüsü 1950 mezunu Şükrü Bayazıtlı, 12.08.2017 tarihinde vefat etmiştir. Merhuma allahtan rahmet dilerim, mekanı cennet olsun.
Sn. Hasan Göztepe arkadaşımızın bir önceki mesajında ilettiği iki öğretmenimizin vefatı da tüm eğitim bileşenlerini derinden üzmüştür. Merhum babamın Pamukpınar’dan sıra arkadaşı, güzel Türkçemizin büyük dil ustası öğretmenimiz Emin Özdemir’in, öğretmen mücadelesinin yiğit önderi öğretmenimiz Ali Bozkurt’un ve cefakar öğretmenimiz Şükrü Bayazıtlı’nın, ışıklar içerisinde olmaları istemiyle esenlikler dilerim.
Sercan ÜNSAL
Değerli Arkadaşlar!
T.Ö.S ve TÖB-DER dönemlerinin önemli emektarı ve mücadele insanı emekli öğretmen ağabeyimiz Ali Bozkurt aramızdan ayrıldı. Antalya’daki dostlarınca hayat içindeki yerine yaraşır bir şekilde uğurlandı. Meğer Ali Bozkurt da Pamukpınar Köy Enstitüsü’nün yetiştirdiği eğitimcilerden biriymiş. Cenaze törenine katıldım ve o onuru oradaki tüm dostlarla paylaştım.
Ayrıca iki gün sonra da Emin Özdemir’i kaybettik. O Pamukpınar’lıyı da Sercan Ünsal’ın sayesinde gıyaben tanımıştım. Hemen “Göğüne Sığmayan Bulut”tan 10 tane getirttim. Altını çize çize okudum. Bu zamana dek farkında olamadığım büyük bir eğitimciyi de böylelikle fark etmiş oldum. Anladım ki her insan, kendisine armağan olarak verilen ve adına “hayat” denen bu tablonun içini kendisi doldurmalıymış. Yoksa boş bir tuval olarak kalırmış.
1977 mezunuyum tüm pamukpinarli ve oranın havasını tenefüs etmiş suyunu içmiş o ortamı yasamış tüm hocalarımı ve arkadaşlarımı sevgi ve saygıyla kucaklarım.
Değerli Pamukpınar Mezunları,
Sn. Hasan Göztepe Bey’in ‘Pamukpınar Yolcuları’ kitabını okudum. Öncelikle, yoğun emek sonucu bu kitabı sade bir anlatımla yayınlayan Hasan Bey’i kutlarım. Eline ve yüreğine sağlık. Pamukpınar mezunu bir öğretmen evladı olarak anı kitabında Cumhuriyetimizin eğitim mücadelesinin izlerini görmek çok anlamlı değil mi? 1980 öncesi benzer anı kitaplarında olduğu gibi yoksul köy-kasaba çocuklarının ilk umudunun yeşerdiği kapatılan bu eğitim kurumlarının önemini daha iyi anlıyoruz. Öğretmen yetiştiren bu kurumların eğitim tarihindeki çok önemli yerini ve de şimdiki boşluğunu sanırım daha iyi anlıyoruz. Ne yazık ki kaybettikten sonra anlıyoruz. Hele, eğitim kalite- memnuniyet ve pisa sonuçlarını gördükçe daha da iyi anlıyoruz.
Hepimizin kişisel-aile geçmişinden izler yansıtan Pamukpınar Yolcuları kitabı eminim sizleri o sıcak sıralara…yataklara..matinelere…tekrar götürecektir…
Esen kalın…
Sercan ÜNSAL
Değerli Pamukpınarlılar!
Yaklaşık bir yıldır üzerinde çalıştığım “PAMUKPINAR YOLCULARI” adlı kitabım çıktı.
Kitabım başlıca şu bölümlerden oluşuyor:
1-Pamukpınar’ın Tarihçesi
2-Öğretmenlerimizin İsimleri
3-Okulumuzun Ekonomik Durumu
4-Pamukpınar’dan Yetişen Sanatçılar
5-Köy Enstitüleri
6-1969 Öğretmen Boykotu
7-Anılar (19 adet)
8-Pamukpınarlılardan Fotoğraflar
(NOT: İletişim için: Cep veya WhatsApp 0532 392 60 37
E mail: hasangoztepe@gmail.com
80 li yıllarda Pamukpınar’dan mezun olup, daha sonra TSK da Tümgeneralliğe kadar yükselen Aydoğan AYDIN, Şırnak – Şenoba beldesi kırsalında elim bir helikopter kazasında silah arkadaşlarıyla birlikte şehit olmuştur.
Aydoğan AYDIN’a ve tüm şehitlerimize Allah’tan rahmet diliyorum.Başta yakınları olmak üzere tüm Pamukpınar ailemizin başı sağolsun.
Değerli Pamukpınarlı Dostlar!
Değerli Pamukpınar yolcularından Bekir Bayram’ın kardeşi Kirami Bayram’ı kaybettik. Yani çınardan bir yaprak daha düştü. Bir güzel insanın ömür defteri kapandı.
Ben o acıyı derinden duyan ve yaşayanlardanım. Kirami’yle son 4-5 yıldır telefonla görüşmeye başlamıştık. Yüz yüze görüşmeyi çok istedik. Ama olmadı. Altı yıl aynı sınıfa okuduk. Sınıfın en gülen yüzüydü. 1972′de 6/B sınıfını birlikte bitirdik. Her birimiz güzel ülkemizin çeşitli yerlerinde ideallerimize çiçek açtırmaya çalışıyorduk. Bir iki yıl mektuplaştık. Uzun bir zaman birbirimizin sesini duymaz olduk.
Yılların ve yolların yapamadığını teknoloji yaptı. Cep telefonları ve internet sayesinde kendimizi yeniden bulduk, buluşturduk.
Ama hayat Kirami’yi erken kopardı bizden.
Öncelikle çocuklarının ve eşi Elmas Hanım’ın, değerli arkadaşımız Bekir’in başı sağ olsun. Acıları bizim de acımızdır. Paylaşıyor ve acılarının azalmasını, yaralarının sağalmasını diliyoruz.
Pamukpınar Öğretmen lisesine Balıkesir savaştepe öğretmen lisesinden geldiko kadar neşeli günlerimiz geçtiki . Öyle sağlam bir temel almışızki, o zamanlar çocuktuk farkında değildik. Aldığımız eğitim ve terbiye bizi bugünlere kadar taşıdı. 1977-1978 döneminden arkadaşlara, değerli hocalarımıza ve bize abilik eden üst devrelerimize selamlar. BALIKESİRLİ BAHATTİN GÜNDÜZ
Pamukpınar lı tüm kardeşlere selamlar. Öyle sağlam bir temel almışızki, o zamanlar çocuktuk farkında değildik. Aldığımız eğitim ve terbiye bizi bugünlere kadar taşıdı. 1977-1978 döneminden arkadaşlara, değerli hocalarımıza ve bize abilik eden üst devrelerimize selamlar. BALIKESİRLİ BAHATTİN GÜNDÜZ
(Sn Mehmet Ali Kaya Beyin dikkatine)
Sn. Mehmet Ali Bey,
İyi günler dilerim. Geçen yıl Pamukpınar buluşması öncesi yaptığımız telefon görüşmesinden sonra Ağustos ayında ziyareti gerçekleştirdim. Ziyaret sonrası ve de geçen hafta sizi telefonla aradım, siteye mesaj yazdım, ancak görüşme imkanı olmadı.
Pamukpınar’a yaptığım ziyaretle ilgili yazdığım ‘Sessiz Pamukpınar’ yazım ve birkaç fotoğraf Köy Enstitüleri ve Çağdaş Eğitim Vakfı’nın bülteninde (52. sayı) yayınlandı. Bunu siz iletmek amacıyla yazıyorum. Yazımda Pamukpınar Buluşmaları ve Geçmişten Günümüze Pamukpınar Albümüne de değindim. Ziyaret sonrası albümü çıkaran Sn. Yılmaz Melikoğlu ile Ankara’da tanıştım, sağolsun ilgilendi, aldığım albümü vakfın kütüphanesine verdim.
Vakfın sitesi ve ilgili yazının dosyasını aşağıda yazıyorum. Ayrıca, vakfın sitesinden diğer faaliyetleri izleyebilirsiniz.
Pamukpınarlılar Sitesi Yöneticilerine ve size esenlikler diler saygılar sunarım.
Sercan ÜNSAL
Not: http:koyenstitulerivakfi.org.tr sitesi ‘dosya’ bölümü tıklanarak çıkan dosyalardan (52 sayılı) dosya açılarak/indirilerek incelenebilir.
Pamukpınar ailesinin yeni yılını kutlar; huzur, sağlık ve mutluluklar dilerim.
Çok Kıymetli Pamukpınar Mezunları;
Ben bu iletiyi rahmetli babam adına yazıyorum.Babam Hasan BALKAYA 1949 yılında Pamukpınar’a girmiş olup 1956 yılında bitirmiştir.Sırasıyla sınıfları Hz.B-/1-B/2-B/3-B/4-B/5-B ve 6-A sınıfında okumuştur.Babam 2012 yılında rahmetli oldu.Babam okulundan çok iyi anılarla bahsederdi.O dönemde okuyan ve rahmetli babamı hatırlayan varsa iletişime geçmek isterim.O dönem mezunlarının ellerinden öpüyor,sağlıklı ömürler diliyorum.TLF; 0544 474 76 24…
Güzel günlerde görüşebilmek umuduyla tüm Pamukpınar ailesinin öğretmenler gününü kutlar,hepinizi sevgiyle kuçaklarım.
Bu sitenin hazırlanmasında emeği geçenlere çok teşekkür ediyorum. 2017 yılında buluşmak umuduyla……
Ataner Yildirim ile ilgili yeni duydugum aci haber ile ilgili bilenlerden detay alabilir miyim? Tesekkurler.
Pamukpınar çınarından bir yaprak daha toprağa düştü. Yazar ve düşünce adamı arkadaşımız Ataner Yıldırım, en verimli döneminde aramızdan ayrıldı. Büyük Pamukpınar ailesinin, dostlarının, eşinin, çocuklarının ve tüm yakınlarının başı sağ olsun.
Siteniz Çok Güzel Başarılarınızın Devamını Dillerim.
http://www.esenyurtsatilikdaire.net
Enstitüden bize kalan
Pamukpınar Pamukpınar
Özümüze özü dolan
Pamukpınar Pamukpınar
Yıldızeli otağında
Çamlıbel’in eteğinde
Karın, buzun yatağında
Pamukpınar Pamukpınar
Öğrencisi, öğretmeni
Ta yürekten sever seni
Yetiştirdi benden beni
Pamukpınar Pamukpınar
Çocuk iken aldı bizi
Bilgi verdi dizi dizi
Yazdı alın yazımızı
Pamukpınar Pamukpınar
Bize baba ocağıydı
Sanki ana kucağıydı
Özü insan sıcağıydı
Pamukpınar Pamukpınar
Altı sene tohum ektik
Pek çok tabuları yıktık
Delikanlı olduk çıktık
Pamukpınar Pamukpınar
Görmeyeli yıllar oldu
Okul bitti dostluk kaldı
Canlar birbirini buldu
Pamukpınar Pamukpınar
Yıllar sonra buluştuk biz
Kardeşliğe alıştık biz
Sevgilerden oluştuk biz
Pamukpınar Pamukpınar
ARKADAŞ’ım özledim ben
Çağdaşlığı izledim ben
Dost yolunu gözledim ben
Pamukpınar Pamukpınar
İyi ki Pamukpınar’da okuduk.Herkese selam ve sevgiler sunuyorum. Yolu Sakarya’ya düşen Pamukpınarlı Hocalarımı ve arkadaşlarımı beklerim. 0530 765 5854
Bir Anim: 1963 – 1969 arasinda her sabah 5:30 da en tatli uykumdayken 6 yil boyunca sesi istemsiz olarak beynime yerlesen Kampana sesi. Son yillarimizda mudurumuz Sayin Hasim Nehir’in yilda bir kere yemekhanede yaptigi toplantiyi hatirlarsiniz. Toplantinin sonunda istek ve dileklerimiz sorulurdu. Ben kampanayi hic sevmezdim. Arkadaslar bana “mudure soyle de su kampanayi kaldirsin” israr ettiler. Mudurumuz bazi arkadaslarin istek ve sorularinin arasina benim istegimi de kaydetti. Mudurumuz makinist Hasan ustanin film oynattigi balkon gibi yerde erkani ile oturuyordu. Mudurumuz herkesi yanitliyor ama benim sirami atliyordu. Beni en sona birakmis ki parmagini bana dogru isaret ederek “Su beyefendi de kampanadan rahatsiz oluyormus. Vay vay vay. Bundan boyle kampana her sabah yarim saat calinacak” deyince beni one iten arkadaslar tam tersine bana cephe aldilar. Ben de “Ula hem bana soyletiyrsunuz, simdi de karsi cikiyorsunuz” diyerek serzeniste bulundum. Ertesi sabah kampana tam 20 dakika calindi. Yatagindan firliyan bana “Ulan Husnu bu kampana senin yuzunden durmadan caliyor. Eskisi bundan iyi idi” diyerek bana demediklerini birakmadilar. Simdi de Sarkislali Nizami Sunguroglu her yerde bunu anlatiyor.
Kampana: Demiryolundaki demirlerden birini yere cakili yuksekce bir demir kaziga askilamislar ve kalin bir demir cubukla vuruldukca ta Ilica’dan, Kizilkoy,den, Yildizeli’nden duyulurdu.
———————————————————————————————————————————————————-
Bu arada tum Pamukpinarlilarin bayraminin kansiz, isidsiz, isikli omasini dilerim. Dualarimizin sehitlerimizin ruhlarina ulasmasini niyaz ederim.
1964 mezunuyum.Federal Almanya -Duisburg kentinde ve bir alman Lisesinde çalmıştım. Üniverte yıllarımı İsweç ve Almanya’da geçirdim.
Pamukpınar kimliğimizin şekillenmesine ve yol haritamizın yönünü gösterdi.Unutulmaz anılarla yoğrulduk.İletişm içinde olmak isterim
Tüm Pamukpınalara selamlar miyazisahin@web.de
(Sn.M.Ali Kaya Beyin dikkatine)
Mehmet Ali Bey,
İyi günler dilerim. Umarım iyisinizdir.
Size yazmamın nedeni Cahit Kulebi ile ilgili. Sitenizde şair C.Kulebi’nin yetişenler bölümünde adı belirtilmiş. Dikkatimi çekti yaptığım incelemede, eğitiminde Pamukpınar’la ilgili bir bilgi yok. Sivas Lisesi, Yüksek Öğr. Okulu mezuniyetleri ve öğretmenliği belirtiliyor.
İsim benzerliği olasılığı dışında tekrar incelemeniz için yazıyorum, umarım yanlış anlaşılmaz.
Bu seneki buluşmaya bayram yoğunluğu nedeniyle katılamadım. Vakıf başkanı ile konuştum, önümüzdeki İstanbul toplantısına katılmayı kararlaştırdık. Tarih yaklaşınca sizi ararım. Umarım o dönem bir aksilik çıkmaz.
Çalışmalarınızda başarılar diler, saygılar sunarım.
Sercan ÜNSAL
Barış dolu, bayram çoşkusunu yaşayabileceğimiz günlerin yakın zaman da gelmesi dileğiyle hepinizi sevgiyle kucaklarım
Tüm pamukpınar ailesindeki babalar ın babalar gününü kutlar,hep birlikte nice güzel günler görmek dileğiyle sevgilerimi yollarım.
Degerli pamukpinarlilar ailesine merhaba. Degerli ogretmenlerimizden Sevgi (Veziroglu) – Resit Sahin oglunu kaybetti. Ben de bugun ogrendim. Kadikoy Goztepe’de bana yakin oturuyorlar. Kendilerine bassagligi diledim. Gelebileceklerle birlikte evine taziyeye gidilecek
————————————————————————————————————————————-
Mehmet Ali Kaya ve ekibi arkadaslarimizin 14 Mayis’ta Cevahir Otelde duzenledikleri Pamukpinarlilar gunu cok cesaretli bir girisimdi. Ben de sunum katkimi yaparak Ankara’daki plaket torenine zor yetisebildim. Bu duzenlemeler cok zordur. Arkadaslarimi kutluyorum.
Merhaba;
Ben 1956 Pamuklupınar mezunu Muzaffer Özden’in torunuyum. Muzaffer Özden’in torunları ve evlatları olarak bizler okadar şanslıyız ki. Sanırım o dönemde böyle bir eğitim camiasının içinden yetişmiş olan dedemin bizleri yetiştirme şekli bizim bugunlerde ki duruşumuzu etkilemiş bulunmakta.Dedem şu günlerde kendini iyi hissetmiyor.Bu yazıyı okuyup kendisine hal hatır sormak isteyen tanıdığı veya birşekilde biryerden bağlantısı olan siz değerli insanlar için dedemin telefon numarasını buraya yazıyorum. Bir ses bir nefes ona kendini daha iyi hissettirecek düşüncesindeyim. SEVGİ VE SAYGILARIMLA
Bu güzel günü bize yaşatan yılların özlemlerini kavuşturan mutlu eden arkadaşlara çok teşekkür eder sevgiyle kucaklarım.
DEĞERLİ PAMUKPINAR YOLCULAR!
Derler ki, “ idealler yıldızlara benzer; kutup yıldızı gibidirler; ulaşamayız ama ona bakarak yolumuzu bulmaya çalışırız.”
Çocukluğumda benim de idealim öğretmen olmaktı. Köyümüzden yetişen ve orada öğretmenlik yapan Ahmet Tuna, Ahmet Gökçek ve Zeynel Pur ve Hurşit Yavuz’u gördükçe o ideal hep ufkumda parlar dururdu. O nedenle de, Pamukpınar’da okumaya başlayan Hasan Daşdemir, Hasan Kaldı, Yusuf Cingöz ve Kamber Güzeldere’yi gıpta ederdim.
Akpınar Köyü İlkokuluna, bitirdikten sonra, bir yıl daha kayıtsız öğrenci olarak devam ettik. 1966 yılında da Muhtat Özkar ve ben iki sınavı da kazanarak Pamukpınar’a girmeyi başardık. Kendimizi yıldızlara ulaşmış gibi hissediyorduk. Altı yıl süren bir yolculuktan sonra öğretmen olduk.
Bir idealim daha vardı: Yazmak. Yazma konusunda ilk başarımı köyümde, dördüncü sınıftayken yakaladım. Öğretmenim Zeynel Pur, bizden “Gülü seven dikenine katlanır” atasözünü açıklamamızı istemişti. Ben de, İslamiyetin ilk yayıldığı yıllarda, Müslüman olmak isteyen, Bilal-i Habeşi’ye efendisi tarafından yapılan işkenceleri anlatmıştım. Öyle güzel yazmışım ki, öğretmenimden aldığım büyük “Aferin” bana bu yolculukta ilk adım oldu. İkinci “Aferin”i de, Pamukpınar’da birinci sınıftayken “Bir elin nesi var; iki elin sesi var” atasözünü açıklayarak Türkçe öğretmenimiz Ali Şenol’dan almıştım. Bu da “yürü ya kulum” oldu ve okulda fark edilmemi sağladı. İlk ödülümü de, ikinci sınıfta, Edebiyat dersi öğretmenimiz Gülten Sönmez’in teşvikiyle, Kurtuluş Savaşı’nı anlatan bir şiirimle almıştım.
Öğretmen okuluna girmiştim, öğretmen olacaktım ama, ben aynı zamanda “adam olmak”, kendimi “adam etmek” de istiyordum. 1968’den beri de güzel sözleri derlemeye başladım. Onlar bana yolumu gösteren işaret fişekleriydi. Derlediğim güzel sözlerin ve birkaç şiirimin olduğu defter, 1972’de bir arama sırasında, bir tek özlü söz için, psikoloji dersi öğretmenimiz ve okul disiplin kurulu başkanı olan Hurşit Korkmaz tarafından elimden alındı. Bir süre kendimi savunmasız kalmış gibi hissettim. Ama durmadım. Bugün o güzel sözlerden, şiirlerden, yaşam anekdotlarından ve istatistiklerden oluşan yirmiden fazla defterim var. Onlardan yararlanarak çeşitli dergilere ve internet sitelerine de yazılar yazarak düşüncelerimi insanlarla paylaşmaya çalışıyorum.
Bir süre sonra güzel sözleri kitap yaparak insanlarla paylaşma düşüncesi doğdu. 2008’de, yaşadığım bir aşk acısının yenilgisini zafere çevirerek; “aşk bir hastalıktır ama tedavi de edilmemelidir” şiarından yola çıkarak ilk şiir kitabımı “Sen Olmayınca”yı bastırdım.
Şu anda beş adet şiir, beş adet de derleme olmak üzere 10 adet kitabım oldu. Bilgisayarımda da basılmayı bekleyen dört kitap olacak hazırlığım var. Bugünlerdeki idealim “Pamukpınar Yolcuları”nı bastırmak.
Pamukpınar Yolcuları; okulumuzun tarihçesi, Köy Enstitüleri, 1966-1972 döneminde Türkiye’de yaşananlar ve anılar gibi yaklaşık 13 bölümden oluşacak. Kitabımın sonunda ise 14 Şubat 2001’de değerli öğretmenimiz Mübeccel Bekmirza’ya yazdığım sürpriz bir mektubum olacak.
Hayat bana kötü bir sürpriz yapıp çelme takmazsa yazma yolculuğumu sürdüreceğim.
Burada bir ricam var: Kitabımı –özellikle 1966-1972 dönemine ait olmak üzere- sizlerden gelecek anı ve resimlerle de zenginleştirmek ve anılarımızın ömrünü uzatmak istiyorum. Yazdıklarınızı ve Pamukpınar fotoğraflarını internetten, hasangoztepe@gmail.com adresime gönderebilirsiniz. Cep telefonum da pamukpinarlilar.com internet sitesinde var.
Şu ana kadar bana katkı sunan Merdin Yılmaz’a, öğretmenimiz Halil Şedele’ye çok teşekkür ediyorum.
Pamukpınar yolculuğumuzun uzun ömürlü, uzun erimli olmasını diliyor; tüm “yolcu”lara sevgi ve saygılarımı sunuyorum. 14.05.2016
Hasan Göztepe
Pamukpınar’lılar 14 Mayıs 2016 Cumaretesi günü, İstanbulda Cevahir Otelde buluştu. Üç kuşak Pamukpınar mezunlarını ve öğretmenlerimizi birarada görmek, buluşmamızı dahada anlamlı kıldı.Farklılıklarımızı bir kenara bırakarak, Pamukpınar’lılık ortak paydasında buluştuk, kucaklaştık.
Öncelikle site çok güzel olmuş emeğinize sağlık yolu bodruma düşenlerin baş üstünde yeri var turgutreiste öğretmenim 1987 kars aktarmalı mezunuyum tel 5057300895 selam ve saygılarımla…
Sevgili PAMUKPINAR’lı arkadaşlarım heryılki toplanmış bulunduğumuz, Pamukpınarlılar Buluşma ve Kaynaşma günümüzü 2016 yılında Dini Bayramımız olan Ramazan Bayramımız 5-6-7 Temmuz 2016 Salı, Çarşamba ve Perşembe günlerine denk gelmektedir. 2016 Yılı Buluşmamızı Ramazan Bayramını takip eden 10-TEMMUZ-2016 PAZAR gününe denk getirerek Bayramlaşma havasındada geçirilirse dahada iyi olacağı kanaatimin dikkate alınmasını yönetimdeki arkadaşlarımla ve tüm PAMUKPINAR Camiasıyla paylaşmak istiyorum.
Tüm PAMUKPINAR Camiasına Selamlar ve Sevgilerimle 1978 Mezunu NİKSAR/TOKAT TURAN ÇELİK
Erzurum da mini bir Pamukpınar buluşması yaşadık Saygıdeğer hocamız Hüseyin Kendir,Sevgili kardeşim Cengiz Şenol ve Erzurum’da ki diğer arkadaşlar hasret giderdik 19.Nisan.2016 Tüm Pamukpınar camiasını yadettik desem yeridir.Selam ve sevgiler.
Ben 1964 mezunuyum. Almanya’ da yaşıyorum. Olabilecek bir Pamukpinarlilar buluşmasına katılmak istiyorum.
Günümüz okullarina bakınca, Pamukpinar gibi bir okul mezunu olmanın bir ayrıcalık olduguna inanıyorum.
Hepinizi muhabbetle
selamlıyorum kardeşlerim.
Tüm Pamukpınar ailesinin 16 mart ögretmen okulları kuruluş gününü kutlar,güzel günler görebilmek umuduyla hepinizi sevgiyle kucaklarım.
1970-76 yılları arasında çağdaş bir Türkiye için eğitim ve öğretim şansını yakaladığım Pamukpınar Öğretmen Okulu hayatımızda çok önemli bir temeldir. Türkiye’de “en hakiki yol gösterici ilimdir” anlayışını temsil eden köy enstitüleri ülkemizi orta doğunun en çağdaş ülkesi olmasını sağlamıştır. Şayet uygun bir fırsat bulurlarsa Mustafa Kemal ATATÜRK’ün en büyük eserim dediği TBMM’de kahve içmeye davet ediyorum. Pamukpınar’dan ilham almış cumhuriyet aydınlarını sevgi ve saygı ile selamlıyorum.
Tüm pamuk pınarlılara sevgi saygı ve muhabbetlerimle
babam cafer türker pamukpınar köy enstitüsü mezunudur bütün burdan mezun olan abilerime ablalarıma selam olsun birçoğu o güzel yağız atlara binip göçdüler rahmetler olsun bu anıtlaşan uygarlık yuvalarını kapatanlar ülkemizin gelişmesine büyük zararar verdiler. Ben sadece şunu ifade edeyim babam seksen küsür yaşın da yılda okuduğu kitap sayısı 50 ila 60 civarındadır ksa bi anektod kaymakamlık dereceye girenlere küçük altın vebenzeri ödül verirler babam kaymakama gençlere verin teşvik etmiş oluruz diye söyler işte böyle bir nesil yetiştirdi köy enstitüleri babam tokat zilede yaşamaktadır tanıyan veya bir merhaba diyeceklere telefonu 05057051760 tokat zile emekli öğretmen cafer türker.
Anadolu’nun bozkırından fışkıran güzel ülkemin büyük değerleri;Sevgili Pamukpınarlı arkadaşlarım.Yılların özlemi ile hepinizi saygı ile selamlarım.Ben 1976 yılı mezunuyum.İsterdim ki şu an sizlerle aynı ortamı paylaşabileyim.Ama olsun,duygularda bütünleşmek,ve bunu devam ettirmekte çok güzel.Yüce tanrıdan hepinize sağlıklı ve uzun ömürler niyaz eylerim. PAMUKPINAR RUHU HİÇ EKSİLMESİN.
Çok değerli Pamukpınarlı arkadaşlarım,öncelikle sevgi ve saygılarımı iletirim.Pamukpınardan 1972 yılında mezun oldum.Ülkenin değişik şehir ve köylerinde görev yaptım.Ankara gazıeğitim enstitüsü,bedeneğitimi bölümünü bitirmeden yurtdışına (istemeyerek) çıktım.Uzun yıllardır yurtdışındayım,aktif olarak burada da öğretmenliğe devam ediyorum.Pamukpınar benim hayatımda,çok derin izler bırakmış.Yani benim,ben olmamda çok büyük,katkılar sağlamış ki,hiç unutamadım,hiç aklımdan çıkmadı.Yazları izine gittiğimde,hep ziyaret ettim ( kimsecikler yoktu ).Deliler gibi dolaştım hep. Sonra akraba bakarak uzaklaştım,hep üzülerek,kimi Zaman’da göz yaşlarıyla.Demek ki Pamukpınarlı olmak bir sevda,bir vazgeçememe.Özellikle sınıf arkadaşlarımı,,çok özlemiştim.Onları bulmaya ( bazılarıyla ilişkim vardı ) karar verdim.Özelliklede Burhan-Muhtat ve İbrahim arkadaşların yardımlarıyla 27 aralık 2015 de İstanbul/Üsküdar Validabağ öğretmen evinde buluştuk.Açık söyleyeyim kimseye doyamadan,Zaman su gibi aktı gitti.Bazı arkadaşlarımızı kaybetmıştik,bazılarında,sağlık sorunlarından gelemediler.Toplantımızı duyan bizden önce ve sonra mezun olan bir kaç arkadaşımızda gelmıştı,onlara ne kadar teşekkür etsem azdır.Hikmet ve Şeküre öğretmenlerimizde şeref verdiler,bizleri onurlandırdılar.Heycanla ve dörtgözle yeni buluşmayı bekleyeceğim.Birkez daha Pamukpınarlı olmaktan gurur duydum.Arkadaşlarımın hepsini sıcacık kucaklıyor,öpüyorum.DANİMARKA. Ali Kıy
Sayın M.Ali KAYA beye böyle bir sitede tüm Pamukpınarlıları buluşturduğu için öncelikle tebrik ediyorum,başarılar diliyorum.Pamukpınar hepimizde ayrı bir yer ettiğini düşünüyorum.Acizane kısa öğretmenlik dönemimde tanıdığım vefalı dostlara selam ediyor Pamukpınarın hocası diye tanıdığım SEFER HOCA gibi vefat edenlerede Allahtan rahmet diliyorum.Hani derler ya GÖNÜL NE ÇAY İSTER NE ÇAYHANE GÖNÜL DOST İSTER ÇAY BAHANE. Herkesi kucaklıyor saygı ve selamlarımı sunuyorum.
Pamukpınar mezunlarını, öğretmenlerini ve çalışanlarını öncelikle saygıyla selamlıyorum.
Pamukpınarın hayatımızdaki yeri çok farklıdır. Bugünku bulunduğumuz yeri, o zamanki aldığımız egitime borçluyuz. Böyle geniş bir aileye mensup olmak onur verici. 94 mezunu olarak hakikaten arkadaşları çok özledigimi belirtmek isterim. Pamukpınarlılar yemeğinde buluşmak ümidiyle.
Saygı ve hürmetlerimle…
Tüm Pamukpınar ailesinin yeni yılını kutlar,yeni yılın tüm insanlara güzel günler getirmesini diler,hepinizi sevgiyle kucaklarım.
Dgerli Pamukpinarlilar mezbelelik haline gelen Koy Enstituleri icin daha once yayinladigim ve BIMERE muracatta bulundugum uc onerimi duyurmanizi, desteklemenizi, yazmanizi, BIMERE sizlerin de teklifte bulunmaniz ricasiyle; Koyler senlensin, Anadolu’dan ses gelsin.
Eski Koy Enstituleri
1/ gelistirilmis Koy Yuksek Okullarina donusturulsun.
2/ Ziraat Fakultelerine donusturulsun.
3/ Bolge Ciftliklerine donusturulsun.
Pamukpınar lı tüm kardeşlere selamlar. Öyle sağlam bir temel almışızki, o zamanlar çocuktuk farkında değildik. Aldığımız eğitim ve terbiye bizi bugünlere kadar taşıdı. 1985-1989 döneminden arkadaşlara, değerli hocalarımıza ve bize abilik eden üst devrelerimize selamlar. Faruk
Tüm pamukpınarlı arkadaşlarıma selam
Sitenin hazırlanmasında emeği geçenlere teşekkürler.Tüm pamukpınarlılara selamlar…
Sayın Mehmet Ali Bey,
Böyle güzel faaliyette bulunmanızdan dolayı sizi ve emeği geçenleri tebrik ederim.Ben 1962-1967 yılları arasında Pamukpınar’da okudum sonra Ankara Yüksek Öğretmen Okuluna gittim. Sivas Merkez Öğretmen Okulunda Fizik Öğretmenliği yaptım. Diyarbakır(Dicle)Üniversitesinde doktora yaptım.1980 yılından itibaren Fırat Üniversitesinde Öğretim Üyesi olarak çalışıyorum.Sivaslıyım. Ben kendi kendime Pamukpınara he zaman PAK PMUKPINAR diyorum.Bütün meslek hayatım boyunca Pamukpınarın izlerini, öğretmenlerimden ve arkadaşlarımdan kalan hatıraları hatırlayarak taşıyorum. O günlerden kala beş on kare fotoğrafı göndermeye çalışacağım.İnşallah burada öğrencilik yıllarımızdan kalan hatıralara da yer verilir o günleri hayali de olsa tekrar yaşatmış oluruz. Tüm Pamukpınarlılara ve size selam ve saygılar sunarım.(Resimleri ekleyemedim.Sizin başka mail adersinize göndereceğim.)
19. Pamukpınar yaz buluşmamızın 26 Temmuz 2015 tarihinde gerçekleşeceğini öğrendiğimde heyecanlandım. Bir kez daha bizleri sorgulayıcı-düşündürücü birey yapan yuvamızı ziyaret edecek, tanıdığım ve tanımadığım arkadaşlarımla ve öğretmenlerimle özlem gidereceğim.
1963 yılında Panukpınar’la tanışmazdan önce, ortaçağ karanlığını yaşıyordum köyümde. Bir şans yakalamıştım. Pamukpınar bizleri alıp, bağrına basarak, aydınlanma çağına taşıdı. İlerleyen yıllarda yurdumuzun köylerine aydın birer insan olarak gönderilmek üzere yetiştirildiğimizi anlamakta zorluk çekmedik. O yıllarda bir öğretmenimizin şu sözleri şaka gibi gelmişti: “Kocaman insanlar oldunuz. Aramizda üç beş yaş fark var. Biz öğretmenler de sizlerle beraber büyüyor, olgunlaşıyoruz bu okulda.”. Nasıl olurdu da üniversite bitirmiş birileri ortaöğretim kurumunda hem öğretmen hem de öğrenci olurdu? Yıllar sonra karşılaştığım başka öğretmenlerimden de benzeri sözler duymuştum…
Cumhuriyetimiz kurulduğunda, Rönesans ve Reform’la tanışmış batının çok uzağındaydık. Nüfusumuzun büyük çoğunluğu köylerde yaşıyor, tarımını insan emeğiyle ve hayvan gücüyle yapıyordu. Okuma yazma bilenler yok denecek kadar azdı. Kalkınma öncelikle köylerden başlamalıydı. Köylümüzün okur yazar olması, bilinçlenmesi, demokratikleşmesi, sosyalleşmesi tarımını daha modern hale getirmesi için yurdumuza serpiştirilmiş 21 Köy Enstitüsü projesi hayata geçirildi. Pamukpınar Köy Enstitüsü bunlardan biriydi. Köylerden alınan ilkokulu bitirmiş öğrenciler yukarıda belirttiğim amaçlar doğrultusunda 5 yıl bu okullarda teorik ve uygulamalı eğitimden geçirilerek, tamamı tekrar öğretmen olarak köylerde görevlendirildiler. Bu öğretmenler ayrıca köylerde Feodal yapının çözülmesinde risk de alarak önemli çalışmalar yaptılar. Toprak ağaları ve birtakım güçler olumlu gidişattan rahatsız oldular. Köy Enstitüleri misyonunu tamamlayamadan 1952 yılında altı yıla çıkarılıp öğretmen okullarına dönüştürüldüler. Öğretmen okullaını bitirenler hem köylerde hem de şehirlerde görevlendirildiler. Daha sonra öğretmen liselerine dönüştürülen okulları bitirenlerin kimileri üniversitelere devam ederek, kimileri değişik meslek gruplarına yönelerek hayata atıldılar. Pamukpınarlı olmak ortak paydaysa: Pamukpınar Köy Enstitülü, Öğretmen Okullu, Öğretmen Liseli, İlköğretimli olmak ya da Pamukpınar’da öğretmen, işçi, memur, ev hanımı ve çocuk olarak bulunmuş olmak sadece ayrıntı.
Köylerimiz modern tarım araçlarına kavuşunca insan gücüne gereksinim azalır oldu. Dolayısıyla köylerimizde atıl insan gücü oluştu. Köylerimizin gelişmesine paralel olarak sanayileşen şehirlerimiz-metropollerimiz fabrikalarda ve diğer alanlarda insan gücüne gereksinim duymaya başladı. Haliyle köydeki nüfus zamanla metropollere aktı. Nüfusumuzun büyük çoğunluğu şehirlerde yaşıyor günümüzde.
PAMUKPINAR CAMİASINA SAYGI VE SELAMLARIMLA…
Saygıdeğer PAMUKPINAR’lılar Ailesi sizleri canıgönülden sevgi ve selamlarımla selamlıyorum.
Bence PAMUKPINAR, gönülleri ismi gibi yumuşatan ve serinleten bir kurum ve markadır. Bizlerde nekadar bilgili, becerili ve şanslıyımışızki bu camianın içinde yer alan neferlerden birileri olmuşuz.
Bu beldeden ve bu bölgeden yolu geçen alfabemizin ilk harfi A ve Son harfinin Z olduğu gibi Pamukpınarımızın kuruluşu ve faaliyet gözterdiği ilk günden sonanına kadar her ne şekilde ve nasıl olursa olsun, işçisi, memuru, öğrencisi, öğretmeni, idarecisi ve orada bulunan tüm ailelerin ve orada geçen günlerimiz içindeki günlerdeki birbirimizle geçirdiğimiz Sıvas İlimizin Soğuk ilçesi Yıldızelinde kurulan Okulumuzdaki o sıcacık havadaki almış ve vermiş olduğumuz eğtim, öğretim bilgi ve beceriler donanımımıza eklenen sosyalleşmedeki payların Devlet Millet ve İnsan ve İnsanlık adına unutulamayacak şeyler kazanarak, Ülkemizin çeşitli yerlerinde işçi, çiftçi, evhanımı, memur, esnaf, v.s çeşitli şekillerde herbirimiz üzerimize düşen vazifelerimizi yaparak hayatımızı idame ettiriyoruz.
Sevgi ve Saygıyla unutmadığım unutamayacağım PAMUKPINARI 2015 Temmuz Ayındaki belirlenecek tarihteki buluşma günümüzde birbüyük çoğunlukla Ailelerimizle birlikte orada olmamız ve olmanız temennisi ile ALLAH’a Emanet olasınız selamlar. Ben TOKAT İli Niksar İlçesi Buzköyünden 1972-1978 Mezunu 822 Nolu Öğrencisi TURAN ÇELİK Şuanda Tokat/Erbaa İlçesindeki Malmüdürlüğü Veznesinde Veznedar olarak çalışmaktayım. UNUTMAMAK VE UNUTULMAMAK DİLEK VE TEMENİLERİMLE…..
05/12/2014 tarihi itibariyle okulumuzda okul müdürü olarak göreve başladım.Pamukpınar bir tarih ve kültür yerleşkesi olduğu için , okulumuza ait basında ve sosyal medyada haberleri yayınları inceledim araştırdım.Bu siteyi de bu araştırma sırasında gördüm.Pamukpınar mezunları anlamında grupların oluşturulduğunu , etkinliklerin düzenlendiğini ve pamukpınar ruhunun yaşatıldığını gördüm ve bundan çok mutlu oldum.Pamukpınar adı altında kurulan derneklere ve dernek başkanlarına ulaştım ve iletişime geçtim.Tek ortak paydamız Pamukpınar lı olmak olduğuna göre ; bu ortak paydaya yapabileceklerim noktasında katkı koymaya hazır olduğumu bildiriyor , yolu pamukpınar dan geçen herkese selam ve saygılar sunuyorum.
Sebahattin SOYDAN
Pamukpınar YBO müdürü
Sayın M.Ali Kaya Beyefendi,
İyi akşamlar dilerim. İsminizi ve e-posta adresinizi sitenizden aldım. Öncelikle, Pamukpınar Köy Enstitüsü ve devamı kurumlarla ilgili grubunuzun yaptığı etkinlikler ve güzel siteniz için emeği geçen sizi ve arkadaşlarınızı kutlarım.
Pamukpınar 1947 mezunu merhum Niyazi Ünsal’ın oğluyum. Son kez yaklaşık 3 yıl önce ailemle ziyaret ettiğim okulun durumuna (diğer okullar gibi) üzülmüş, mezunların ilgisini sorduğum yetkililerden baştan savma cevaplar almıştım. Tesadüfen gördüğüm sitenizi görünce sevindim, kutlamak ve katkı vermek istedim.
Pamukpınar’dan yetişenler listesine aşağıdaki mezunların ilavesini de iletmeyi düşündüm.
- Niyazi Ünsal (1973-79 dönemi Erzincan Senatörü) – (Pamukpınar mezunu seçilen ilk parlamenter)
- Emin Özdemir (Yazar) – (Türk dili ve yazım kuralları vb. konularında yayınlanmış eserleri mevcut)
Ben aynı zamanda Köy Enstitüsü ve Çağdaş Eğitim Vakfı üyesiyim. Yönetime sitenizle ilgili bilgi vereceğim, işbirliği ortamı yaratılmasını önereceğim. Bu arada sizlerin öneri ve istekleri olursa yardımcı olmak isterim.
Umarım vaktinizi almamışımdır. Size ve grup arkadaşlarınıza başarılar dilerim.
Saygılarımla,
Ne yazabilirimki sanaldada da olsa burada PAMUKPINAR ailesiyle yazışmakta çok güzel.Bu güzelliği bize sunma imkanını verenlere çok teşekkür ederim.
Pamukpınar mezunları arasında iletişim kurma olanağı sağlayan arkadaşlara teşekkür edrim. Ben FİKRİ YILDIRIM: 1966 mezunuyum. Özellikle devren olanlara rastlayabilirsem çok mutlu olacağım. Tüm PAMUKPINARLI arkadaşlarıma sevgiler sunuyrum.
7 Şubat 2015 Marmaris’te Pamukpınar’lıların toplantısında 69 mezunu sadece ben vardım. Demekki hala gencim.
Gençleştim de. Çünkü her meslekten Pamukpınar ailesi fertlerinin bir araya gelmesi, sevgi bağlarımızın hala kuvvetli olmasını gösteriyor. Yüreklerimiz hala genç atıyor. Anıları tazelemek, arkadaşlarımızın gözlerindeki pırıltıları görmek ve Pamukpınar’dan mezun olmak gururu ne güzel…
Pamukpınar’lı olmak hakikaten gurur verici bir durum. Çünkü bir arkadaşımız şöyle dedi.
- Yapılan araştırmalarda Pamukpınar’dan bir hayli sağcı ve solcu çıktı. Ama hiç bir tane vatan haini çıkmadı.
Bizleri bir araya getiren, gençleştiren, gururlandıran ve hasretlik gidermemizi sağlayan Pamukpınar’lı Valimize ve dernek çalışanı arkadaşlarımıza sonsuz teşekkürler.
Yücel BUHAN
Bir yilda olsa pamukpinardan mezun olmak çok guzel,1981 mezunuyum.
Pamukpinarlilar hepinize selam ve saygilarimi iletirim..
Minicik bir çocukken son sınıfına geldiğimizde ilk defa ‘kocaman adam’ olduğumuz yuvamız Pamukpınar’ı; orada yaşayanlar kim ve orada yaşananlar ne olursa olsun herkesi ve hepsini çoookkk tatlı hislerle anmaktan heyecan ve haz duymaktayım. Hepsini ailemin bir parçası gibi kabul edip özlediğim tüm Pamukpınarlıları saygı ve sevgi ile selamlar, başarılı, sağlıklı, huzurlu bir ömür dilerim.
Bu site için emek veren tüm arkadaşlara teşekkür eder işlerinde başarılar dilerim. Sağolsunlar, varolsunlar:)
Ben Pamukpınara 1963/64 dönemi girmiştim. 1969/70 döneminde Ankara Yüksek Öğretmene gittim. Dönemimden arkadaşlar varsa iletişim kurmak isterim Bu siteyi hazırlayanlara teşekkür ederim. Selamlar
Öncelikle, Mehmet Ali Beye ve bu iletişim ortamının oluşturulmasına emek verenlere teşekkür ediyorum. Bilim ve teknolojideki gelişmelerin insanlığa sunduğu olanaklar sayesinde kırk-otuz yıllar sonra birbirimize ulaşıyor olmanın mutluluğu ve karşılaşmalarda tıpkı kendimiz gibi karşılaştıklarımızın da geçmişte kalan görüntülerinin kaçınılmaz değişiminin yarattığı şaşkınlık birbirine karışsa da bizleri sevindiriyor. İnsan hep sevinmekle kalamıyor ve bir çoğunuz gibi ben de kendime biz bu bilim ve teknikteki gelişmelerin neresindeyiz sorusunun yarattığı gerilimi anımsamaktan rahatsız oluyorum. felsefeyi geçelim.
Mehmet Ali Bey! telefon listesinde mükerrer isimler ve numaralar var. Kemal Türker gibi Hak’kın rahmetine gidenlerin isimlerinin karşısına da ikamet yeri alanına ”Merhum” yazmak isabetli olur sanıyorum. Mesela benim adım 379. sırada Kabil Karabulut diye yazılmış, böyle biri yok. 389. sırada yazılı ‘Kamil Karabulut’ benim ve 1974 yılından beri İstanbul da yaşamaktayım. Düzeltme yapabilirsek daha sağlıklı bilgi vermiş oluruz.
Teşekkür ediyor, saygılarımı sunuyorum.
46 yıl dile kolay bir ömür.Bu kadar yıl sonra her nerede PAMUKPINAR adı duysam tüylerim ürperir oyıllara dönerim.6 yıl okadar güzel yıllarım geçtiki burada.Belki çok sıkıntılı günlerimde geçmiştir.Ama o sıkıntılı günler bile bana harika günler olarak hatıralarıma girdi.Burada bu yıllarda güzel ve zor günlerimi ayrıntılı olarak anlatamam ama hatırladıkça içime bir rahatlık hüzün ve burukluk giriyor.Bunu içime çekip bir berrak su gibi içmek istiyorum.Bilmem bu hasreti biraz olsun anlatabildimmi.Gerçi anlatılmaz da sadece hatırlanır.Tüm PAMUKPINAR ailesine sevgiler selamlar. Zeki YILMAZ 1967-68 mezunu.
PAMUKPINAR’LI OLMAK!
Dün,www.pamukpinarlilar.com’u bir kere daha açtım. Telefon listesine yeniden göz attım. Bu kez, 1969’da TÖS (Türkiye Öğretmenler Sendikası) sırasında Okul Müdürü olan Turgut Ertaş Bey’in telefon numarası gözüme ilişti. Aradım. Halen dinç kalmış bir ses; yalın bir anlatım dikkatimi çekti. Didim’e yerleşmişler. Yaz-kış oradaymışlar. Kısa süren bir konuşmadan sonra telefonumuzu kapattık.
Düşündüm. Beni, hiç anımsamayacağını bildiğim halde, telefonla aramaya iten neden nedir?
Elbette Pamukpınarlı olmak. Oradaki saygı-sevgi ilişkisini yaşamış olmak. Birlikte bin kişilik yemekhanede, -hatta karavanada- yemek yemek. Leğenlerde getirilen çayı, kepçelerle aliminyum bardaklara koyarak içmek. Aynı yerde cumartesi akşamları sinemaya gidebilmek için bilet kuyruğuna girmek. Eylül’ün 28’inde çok az da olsa kar yağmasına rağmen tarlada şeker pancarı sökmek. Her sabah, kahvaltıya yetişebilmek için, kadın veya erkek öğretmenlerimiz tarafından altı buçukta kaldırılmak. Bahçeden elma çalmak. Eksi 30 derecede sular donup akmadığı için karla elini-yüzünü yıkamak. Hatta, birkaç hafta banyo yapamayıp bitlenmek.
Bunlar çoğaltılabilir.
Ama bizi bize bağlayan, 43 yıl sonra buluşturan başka etkenler de olsa gerek. En önemli etken ideallerimizdi sanırım:
Okul biter bitmez uzak köylere gidecektik. Her şeyin en doğrusunu biz bilecektik. Okul yeterli değilse okul yapacaktık. Her çocuğun okullu olmasını sağlayacaktık. Kız-erkek bütün çocuklarımıza cumhuriyeti, laikliği öğretecektik. Köylüye yol gösterecektik. Geri bırakılmışlık zincirini kıracaktık. Köyün, yalnızca öğretmeni olarak kalmayacaktık. Gerektiğinde muhtarı, sağlıkçısı, tarımcısı olacaktık.
Bütün bunları yapabilecek miydik? Bu gücü nereden alıyorduk?
Bu gücü, “tavşanın suyu” gibi de olsa, halen sürmekte olan Köy Enstitüleri ruhundan alıyorduk sanırım.
O ruh, İsmail Hakkı Tonguç ve Hasan Ali Yücel’le başlayan, “ köyü ve köylüyü, üreten ve ürettiğini kendi içinde tüketen olmak durumundan kurtarma” ruhuydu.
O ruh, iş içinde, iş aracılığıyla, iş için eğitim yapma ruhuydu.
O ruh, eğitimin üretim için; üretimin de eğitim için yapılması ruhuydu.
O ruh, kendisini ve çevresini değiştirmeye, yenilemeye, çağdaşlaştırmaya, güzelleştirmeye, çevresine ve insanlığa yararlı olma ruhuydu.
O ruh, yarin yanağından gayrı her şeyde, her yerde birlikte olmayı, dayanışma içinde olmayı işaret eden imece ruhuydu.
O ruh, kooperatifleşmeyi geliştirip yaygınlaştırarak, köyün ve köylünün sömürülmesinin önlenmesi ruhuydu.
Bütün bunların ışığında:
Pamukpınar’lı olmak, Cumhuriyeti, bilimsel dünya felsefesini, laikliği benimsemek; insan haklarını savunmayı ilke edinmekti.
Pamukpınarlı olmak, hümanist olmaktı. İnsanlar arasında din, dil, milliyet ve cinsiyet ayrımı yapmamaktı.
Pamukpınar’lı olmak halkla göz göze olmaktı; halkla el ele olmaktı. Yani adam olmaktı.
Pamukpınar’lı olmak, halkın dini ve milli duygularını kullanarak değil; ulusal ve evrensel değerleri sentezleyerek; eğilmeden-bükülmeden makam ve mevki sahibi olmaktı.
Pamukpınar’lı olmak, mesleğini, yeteneğini, bilgisini siyasi iktidarın değil halkın çıkarları doğrultusunda kullanmaktı.
Gerekirse bu uğurda ayakkabı boyacılığı yapmayı; limon veya simit satmayı göze almaktı.
02.11.14
Hasan Göztepe
Pamukpınar’ı okuyunca yüreğim sızladı. Selam vereyim istedim…
her şey çok güzel, çok şahane hazırlanmış.Yalnız biraz isim ve tarih konularına da ağırlık verilirse iyi olur Ben Aspirin Zeki.
1970 mezunlarindanim (6/A) çok sevdigim,çok özledigim sevgili arkadaslarimla ve ögretmenlerimle görüsmek haberlesmek isterim.Herkese ve siteye bu güzellikleri döktüren arkadaslara sevgi ve saygilar
Çağın gerisinde kalan ülkelerin en büyük sorumluları öğretmenlerdir bence. Hükumetler ya da iktidarlar ne kadar çağ dışı eğitim yasaları çıkarırlarsa çıkarsınlar, öğretmen özgürlük, insanlık, hak, cumhuriyet, vatan sevgisi, adalet ve laiklik gibi konuları öğrencisine yeteri kadar öğretirse iktidarların çıkardıkları gerici eğitim yasalarının pek bir etkisi kalmaz.
Ancak üzülerek görüyoruz ki eğitimcilerin içinde çıkarcı, bana neci, vurdum duymaz, ve bir makam sahibi olabilmek için savrulanlar var. Ben Pamukpınar’ lı ların bu gibi olumsuz davranışlar içinde bulunmadıkları kanaatindeyim. Bunun için de Pamukpınar’ lı olmak benim gözümde bir ayrıcalıktır.
Öğretmenlere gereken saygının gösterilmesi ve toplum içindeki gerçek yerini alması dileği ile bu siteyi hazırlayan ve Pamukpınar’ lı ları buluşturan herkese teşekkür ediyorum.
Karanlığın içinden bizi çekip alan onur,erdem,değer katan kısaca adam olmamıza katkı sağlıyan bu gözde eğitim kurumumuza ne kadar teşekkür etsek azdır,çook azdır.Yaşadığım sürece saygım-sevgim artarak devam edecektir.!
Ayrıca nerde bir Pamukpınarlı görsem kalbim çarpar,gözlerim buğulanır; kardeşimi görmüş gibi sevinirim.!
1965 mezunu Bed. Eğitimi öğ.
Pamukpınarlı olmak yetmez.Pamukpınarlı kalmak ve bozkırın hayatla mücadelesini,HASAN ALİ YÜCEL’İN bize verdiği meşaleyle sonsuzluğa taşımak gerekir düşüncesindeyim. Tüm PAMUKPINARLILARA yürek dolusu selamlarımla…
Değerli Pamukpınar’lı Dostlar!
42 yıl sonra, benim ilk kez katılabildiğim Yeni Bosna Gönen Otel’deki buluşmamız çok düzeyli, anlamlı ve coşkuluydu.
Emek veren herkese, Muhittin Küçükkoçkaya’ya, bize türkü ziyafeti sunan kızı Özlem ve sevgili eşine, iş adamı dostumuz İbrahim Bayram’a, bizi ağırlamaya çalışan otel çalışanlarına çok teşekkür ederim.
Degerli arkadaslara, dostlara merhaba.
Omrumuzun son etabinda Pamukpinarlilarla karsilasmak sicak bir duygu. Bu sayfanin hazirlanmasinin kolay olmadigini bilirim. Kutlarim. Pamukpinar icin sonuca ulasmiyan farkli bir ugrasi verdim ve 3 ayimi harcadim. Asagida belirttigim bu inanclara birlikte yurumeliyiz. Inanc, gorus, irk ayirimi gozetmeksizin birlikte yurume zamanidir. Dunyada son yillardaki olusum bazi ulkeler icin menfaate dayansa da sonuc olarak bu cizgidedir. Gecen yil bazi Pamukpinarli guzel insanlardan olusan M Ali kaya, I. Kurt, M. Tanriverdi, I. Selimoglu, M.Yildirim, H. Asilipinar arkadaslarimizla boyle bir birliktelik gerceklestirdik. 1- Pamukpinar ve benzeri 21 kardes okullarimizin Koy Akademilerine donusturulmesi 2- Ziraat Fakultelerine donusturulmesi 3- Devlet Bolge Ciftliklerine donusturulmesi 4- Sizlerin onerileri
Ilk hedefimizin bunlar oldugunu dusunuyorum. Kapilari asindirma, sesimizi yukseltme, hedefe yurume zamani gecmek uzeredir. Herkese kalbi duygularla esenlikler diliyorum.
Sitemiz hergün biraz daha gelişmekte, geniş Pamukpınar kitlesine hitabeder duruma gelmektedir…Samimi uyarıların da dikkate alınmış olması sebebiyle teşekkür ediyorum…Ve 13. Nisan İstanbul buluşmasını dört gözle bekliyorum…Bu müstesna buluşmaya katılacak birkaç nesil Pamukpınar fertlerini peşinen gönülden selamlıyorum…
Sevgili abilerim ve arkadaşlarım, Pamukpınar ile bir şekilde yolu kesişenler olarak, ortak paydamızdır Pamukpınar. İnternet ortamında o kadar çok okulumuza ait sayfa var ki sayısını hatırlamıyorum. Bu sayfaları tek bir çatı altında birleştirebilsek keşke.Bir olmak iri olmak en güzeli. Olandan bitenden haberdar olmak, paylaşımlarımızın herkes tarafından görülmesi çok daha güzel olacaktır. Ayrıca haziran sonu toplantılarına katılım sayısı düşmeye başladı. Bu noktada kafa yormak gerekecek. Sanal alemde bir araya gelmek kolay da bunu gerçek alemde gerçekleştirmemiz şart. Selamlarımı gönderiyorum…
pamukpınarlı dostlarıma selamlar.
Bu sitenin hazırlanması, Pamukpınar buluşmasına ve o sıcaklığın tekrar yaşanmasına katkı sunacaktır. Bu sıcak buluşmaya her Pamukpınar’lının gönülden katılmasını dilerim.
tüm pamukpınarlılara sevgi ve saygilar.